Resultaten voor “recensie”

In zijn tweede historische roman wekt Olyslaegers het Antwerpen van voor, tijdens en na het bewogen onheilsjaar 1566 tot leven.

Middag schrijft aanstekelijk, maar zijn lezing van vrouwelijke stemmen wringt soms.

In zijn debuutroman Uiterste dagen onderneemt Ferdinand Lankamp een zoektocht naar de soms duistere drijfveren van de mens.

Ze was misschien wel de grootste Nederlandse actrice van de 20ste eeuw. Brigit Kooijman schreef een boek over haar, gebaseerd op de vele gesprekken die ze met haar voerde.

Dichter Max Temmerman debuteert als romancier met het claustrofobische 'Coniferen'.

In zijn derde dichtbundel toont Maarten van der Graaff (1987) Nederland in stukken. Zakelijke stukken, welteverstaan. Contracten, documenten, voetnoten.

Dit verzamelde werk biedt de kans op een hernieuwde kennismaking met een onvergelijkelijk oeuvre.

De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.

Mathieu Zana Etambala schreef een boek zonder polemische ambitie. Maar hij maakt wel gehakt van Leopold II en zijn Congo-beleid.

Lander Deweer en Jan Swerts zoeken in een gezamenlijk boek naar stilte. En naar muziek die verstilling kan brengen in drukke tijden, want lawaai is een onderschat probleem.

Barnard hanteert beurtelings de karwats van de haat en de fluwelen zweep van de schoonheid.

De herinneringen van schilder Gustave van de Woestyne aan zijn oudere schrijvende broer Karel zijn hallucinant, hilarisch en onweerstaanbaar.

De Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.

In zijn recentste boek geeft Bodifée ook een historisch overzicht van denkers over dit thema.

De hellevaart van de personages komt beklemmend in beeld. Maar waarom zoveel gekwebbel van boeken?

Heerma van Voss schrijft over een schrijver die schrijft over een schrijver.

De 75-jarige Wiener wordt gehuldigd met een bundeling van korte stukken en een bijna-roman in de vorm van een nautisch logboek.

Nu al een dikke roman over corona? Nee, Dit verhaal speelt in een verre toekomst, het is een dystopie, een ontspoorde utopie, waar de hoofdpersoon uitbreekt.

Waarom we Hugo Raes’ zopas heruitgegeven debuutroman dringend moeten (her)ontdekken.

Wat betekent de vader nog in een geïndividualiseerde, geseculariseerde en geëmancipeerde samenleving?

De bundel ‘Koloniaal Congo‘ verwijst de mythe dat de Belgische kolonisatie de Congolezen vooruitgang bracht naar het rijk der fabelen.

Met zijn debuutroman bevestigt Daem het beeld dat uit zijn verhalenbundel van 2015 sprak: hij heeft onmiskenbaar talent, maar wil te veel tegelijk.

Over ‘Het wolkenpaviljoen’ van Jannie Regnerus.

De verbeelding van de Leeuw voegt een belangrijke dimensie toe aan de geschiedschrijving van de Vlaamse Beweging.

In AI: Alsmaar intelligenter biedt wiskundefilosoof Stefan Buijsman een blik achter de schermen van kunstmatige intelligentie én toont hij de schaduwkanten ervan.

Met zijn boek 'Onderwijs in een gekleurde samenleving' daagt socioloog Orhan Ağırdağ vastgeroeste denkpatronen en ingesleten overtuigingen over het Vlaamse onderwijs uit.

Deze roman vol zeldzaam mooi proza is het boek van een afscheid, waarbij de spanning zit in de ultieme ondoorgrondelijkheid van vrijwel elke scène.

David Vergauwen geeft de lezer het gevoel op de eerste rij te zitten bij een imaginaire film over de Brugse componist Joseph Ryelandt (1870-1965).

In de in zichzelf gekeerde passages van deze roman is Anton Valens op zijn best.

Romana Vrede schrijft haar autistische zoon een brief en dat levert een hard, maar liefdevol boek op.

Theaterredacteur Herien Wensink stelt in haar debuutroman Kleihuid pertinente vragen tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog.

In haar debuut ontrafelt Tack hoe een vrouw verandert in een koelbloedige moordenares. Dat doet ze zo vakkundig dat je begrip en zelfs mededogen voelt.

De school is een disciplineringsmachine die ongelijkheid in stand houdt, zo blijkt uit Zero for Conduct, het geslaagde sluitstuk van Haider Al Timimi’s trilogie over humanisme.

Net als in zijn debuutroman 'Generator' (2015) focust Koen Sels in 'Gloria' op de vele virtuele mogelijkheden die de werkelijkheid in zich draagt.

Spiegel van de werkelijkheid is de eerste volwaardige geschiedenis van de negentiende-eeuwse kunst in Nederland.

Wie helpt wie? Dat is de vraag in het aangrijpende romandebuut van Siel Verhanneman, ‘Of iedereen gaat dood’.

Als een Vlaamse Primitief opent Paul Demets vensters op de zintuiglijk te beleven werkelijkheid.

Dit bijzondere boek is deels roman, deels pamflet, deels memoir.

Weekdier, het debuut van Hans Depelchin, is een ambitieus en rijk werkstuk.

In Mijn ontelbare identiteiten toont antropoloog Çankaya een paradox: hoe een veronderstelde niemand juist zovele iemanden is.

De Sterck bundelt volksverhalen over schrikbarende wezens, duistere driften en onze angst voor het onbekende.

In haar debuut somt Lisa Huissoon, de titel getrouw, alle mensen op die ze kent. De combinatie van intense intimiteit, filosofische diepgang en speelse vindingrijkheid maken 'Alle mensen die ik ken' hoogst fascinerend.

In 'Breendonk. Kroniek van een vergeten kamp' brengt Jos van der Velpen de lezer tot in de slaapzalen, de latrines, de isoleercel en de folterkamer van het Fort van Breendonk.

In 'Toekomstkoorts' en 'Over het Kanaal' weeft Beck een fascinerende plot rond opmerkelijke passages uit de Belgische geschiedenis.

In 'Volt' gaat inhoudelijke vaagheid wonderwel samen met stilistische zorgvuldigheid en helderheid.

Hoe gingen bestuurders en bestuurders in de Europese steden met elkaar om tijdens middeleeuwen en de vroegmoderne tijd?

Femke Vindevogel schreef een even zwarte als droogkomische debuutroman. Confituurwijk is genomineerd voor de Bronzen Uil.

Stapsgewijs nam Vooruit definitief afscheid van de band met de socialistische beweging. Wel bleef het kunstencentrum een verzamelplek voor progressieve figuren en bewegingen.

Pleij schrijft over de ‘ontdekking’ van de seksuele lust en hoe die in literatuur en kunst is verbeeld.

Met Mens Dier Ding heeft Schaffer bijzonder uitdagende epische poëzie afgeleverd, waarvan de ideale leeservaring de herleeservaring is.

In 'De Wereldwandelaars' lees je over drie Nederlandse vrienden die aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog geloofden dat ze van de wereld een betere plek konden maken door eromheen te wandelen.

Net als in De tolk van Java (2016) beschrijft Birney weer een open wonde van de Nederlandse maatschappij en doet hij op diverse niveaus verslag van een crisis.

In zijn biografie van Brakman schetst Nico Keuning het beeld van een geestige, maar egocentrische man die al van jongs af aan een uitzonderingspositie innam.

Schaffer kiest in zijn nieuwste bundel voor een persoonlijke invalshoek.

Wat maakt iemand tot moeder? Dat vraagt Fen Verstappen zich af in haar debuutroman ‘Moeder af’.

In ‘Watskeburt, Lage Landen?’ krijgen we de eigenzinnige canon die Peter Van Dyck belooft.

Boeken genoeg over vrouwen in de literatuur. Maar hoe zit het met de man in de literaire canon? In Jongens waren we passeert een stoet weinig verheffende manbeelden.

In zijn roman over een Vlaamse collaborateur getuigt Stefan Hertmans van een sterk inlevingsvermogen in zeer uiteenlopende karakters.

Dankzij twee tegelijk verschenen biografieën krijgt de Nederlandse fysicus en Nobelprijswinnaar Hendrik Lorentz de aandacht die hij verdient.

De verwikkelingen in Spits tweede roman zijn tragisch, maar omdat alles zo breed wordt uitgemeten, verdwijnt de subtiliteit.

Van den Reeck was een actieve linksradicale militant die zich tegelijk voluit engageerde in de Vlaamse Beweging. Hij stierf 100 jaar geleden door een politiekogel.

Varkensribben van Amarylis De Gryse is een melancholisch en grappig debuut over mensen die de neiging hebben te volgen, maar toch gezien willen worden.

In de tweede roman van Marieke Lucas Rijneveld schipperen alle personages tussen tegenstrijdige wensen. Dat maakt dit boek nog beklemmender dan De avond is ongemak.

In een autobiografisch verhaal vraagt de auteur zich af wat de Vlaamse identiteit is.

Kevin van Vliets debuut ‘Wolfsjong’ is een klassieke vertelling met een scherpe, duistere kant.

'Augustus' van Irma Maria Achten is een sensuele debuutroman over een onwaarschijnlijke liefde, hartstocht, doodsverlangen en familiegeheimen.

Scholtens boeken gingen altijd al over het verdwijnen van culturen, maar nu heeft hij dat verweesde gevoel in een nog indringender vorm gegoten.

De fotograaf verbeeldt de sensatie van honderden kilometers te paard afleggen in een sneeuwlandschap zonder beschaving.

Els Witte belicht de radicalen in de eerste decennia na de Belgische revolutie.

Klaartje Schrijvers' boek 'Het archief van Walter' is onderhoudende lectuur, maar tegelijk valt er heel wat op aan te merken.

Wie weet waar te kijken, kan de geschiedenis van planeet en mensheid lezen in bomen en landschappen. Salomon Kronenberg en Valerie Trouet vertellen zo het verhaal van de aarde, van ons verleden en misschien ook van onze toekomst.

Henri Beunders onderzoekt de betekenis van tatoeages.

Judith Maassens ‘Het nabestaan van Anna Portier’: aangrijpend debuut over rouwen, doodgaan en levens die we wel of niet leiden.

Net als in ‘Kindsoldaat’ verwerkt Van den Boogaard in ‘Jachthuis’ zijn familiegeschiedenis. Maar ook de rest van zijn oeuvre resoneert mee.

Gabriël van den Brink over neoliberalisme, individualisme en corporatisme.

Deze 'meesterlijke roman' wint de vierjaarlijkse Prozaprijs van de KANTL.

Is de Congoroman ‘dat onbenullige genre’ vol ‘avonturen van paters, jagers en ambtenaren’? Het is veel meer dan dat, zo beseft de lezer van Koloniseren om te beschaven.

Aafke Romeijn neemt ons in haar debuutroman mee naar Nederland anno 2020, waar ‘kleurloosheid’ zorgt voor verhitte, polariserende debatten en acties.

Voor Godfried Bomans lijkt vaak niet het onderwerp van zijn stuk van het grootste belang, maar de bespiegelende uitweidingen naar aanleiding daarvan.

In De eeuw van Jan de Lichte voeden historicus Elwin Hofman en zijn medeauteurs die belangstelling met vlot geschreven stukken voor een breed publiek.

Mariken Heitman schreef een indringend debuut dat meedingt naar De Bronzen Uil.

In zijn romandebuut fileert Frank Heinen de zorg in onze maatschappij en de rol van de media in hoe wij naar bepaalde zaken kijken.

Herlinde Leyssens vertelt het verhaal van een sterke, rebelse, naar avontuur hunkerende vrouw, die zich niet laat stoppen.

In Lam schetst Hannelore Bedert het portret van een sterke vrouw, die klappen kreeg maar zich met opgeheven hoofd door het leven worstelt. Deze debuutroman is genomineerd voor de Bronzen Uil.

Muidhond, de verfilming van Inge Schilperoords debuutroman, is verkozen tot beste film op het internationaal filmfestival van Gangneung in Zuid-Korea

In ‘Nova’, de debuutroman van Daniël Samkalden, raken de drie hoofdpersonen meer met elkaar verbonden dan ze willen.

Een ex-operadirecteur en een jonge zangeres zuchten om erkenning en vluchten voor de stilte in Annemarie Peeters’ debuut.

In Vijd penseelt Jonas Bruyneel de opkomst en ondergang van een kleurrijke familie in het Bourgondische Vlaanderen.

Wat Brouwers’ twaalfde roman tot een meesterwerk verheft, is andermaal het verbluffend fris gebleven taalspel.