Resultaten voor “recensie”

Lutkie staat model voor het type kunstenaars en intellectuelen dat zich in het interbellum van de democratie afwendde.

Zijn angsten en euforie kon Zwagerman het best laten gaan in zijn poëzie.

Deze roman heeft iets van een thriller. Toch wil De terugkeer nooit echt aangrijpend worden.

Met korte hoofdstukken over zeer uiteenlopende personages leidt Richard Osinga de lezer soepel door zijn zesde roman, die is vernoemd naar het ‘geheugen-gen’

In Indra, een wajangleven geeft Lizzy van Leeuwen de kameleontische performer Indra Kamadjojo de plaats die hij verdient in de theaterdansgeschiedenis.

In Vos’ romandebuut ‘Niemand keek omhoog’ dringt de vraag zich op: hoeveel controle hebben we over ons eigen leven?

De sociaaldemocratische oud-minister beschrijft het Nederlandse onderwijs aan de hand van vier generaties uit zijn eigen familie.

Van vervloekt tot aanbeden, zo kun je de wandeling van de vagebond door onze cultuurgeschiedenis samenvatten. Hanssen loopt met hem mee in zijn Handboek voor de vagebond.

Zonder te moraliseren laat De Stoop zien wat mensen elkaar aandoen wanneer ze elkaar niet langer als medemens zien.

Waarom haar roman over Keetje Oldema na een eeuw nog altijd lezenswaardig is.

Recensie van: THOMAS HEERMA VAN VOSS, Stern, Thomas Rap, Amsterdam, 2013, 224 p; De allestafel, Augustus, Amsterdam, 2009, 144 p.

Het fotoparcours is een mooie kans om de Koningin der Badsteden te (her)ontdekken aan de hand van 30 fotografen op 20 locaties. Alleen het thema (On)rust overtuigt niet.

Piet de Rooy schrijft over het decennium waarin alles veranderde.

Dat Hendrik Conscience ‘zijn volk leerde lezen’, is bekend. Maar dankzij biograaf Johan Vanhecke kunnen we nu ook het bochtige levenspad volgen van deze oerverteller.

In het jaar van de rode os van Marije Langelaar is een drieluik waarin droom en werkelijkheid zich naast elkaar neervlijen, op zoek naar een perfecte symbiose.

Ouariachi slaagt erin om de maatschappelijke polarisatie te verwerken tot een geslaagd boek.

Waarom er niet meer van De Bom terechtkwam, lees je in zijn biografie: De Bom maakte voortdurend verkeerde keuzes. Eén daarvan was was een ‘geheime liefde’, waarover ook een boek is verschenen.

'Branduren', Cobi van Baars’ derde roman, is een boek over trauma, over een voor en een na.

Kritische recensie van: ‘De naam van de vader‘ (1993). Positief zijn volgens de recensent het psychologisch inzicht van de auteur en de meeslepende verteltrant.

Nu er een oeuvrecatalogus is van Schmalzigaug, kan zijn naam een prominentere plaats krijgen in de handboeken over de avant-garde.

Het leven van arts en ex-communist Jan Van Duppen inspireerde Louis van Dievel tot een roman: De dokter is uw kameraad niet.

Het boek ‘De radio – Een cultuurgeschiedenis’ laat goed zien hoe de radio zich staande hield door met de tijd mee te gaan.

In zijn ambitieuze zevende roman zet Weijts de lezer voortdurend aan het denken over de gevolgen van de huidige technologische ontwikkelingen.

De dichter kaart thema’s aan die in elkaar doorlopen: rouw, liefde, ouderschap, de veeleisende maatschappij, de noodzaak van rust en natuur, conformeren en dwarsliggen, gelukkig zijn en toch gebroken.

Ewald Engelen schrijft in ‘Ontwaak!' naast analyses die soms te kort schieten ook relevante inzichten en prikkelende provocaties neer.

Wim Blockmans’ onderzoek kan van pas komen om de ‘crisis van de democratie’ en het onbehagen over het politieke immobilisme aan te pakken.

Christina en Tom staan in Vanessa Oostijens ‘Tussenruimte’ voor hetzelfde dilemma: kiezen ze voor elkaar of voor hun carrière in de kunst?

Theater is voor Pfeijffer het geschikte genre om zijn voornaamste thema uit te werken.

Met deze grote roman schreef Auke Hulst een van de sterkste boeken van de laatste jaren.

Nederland verandert, maar blijft het goed doen, schrijft Peter Hein van Mulligen in Met ons gaat het nog altijd goed. Wel is het afwachten welke langdurige effecten het coronavirus zal hebben.

Ewoud Kieft biedt in zijn romandebuut De onvolmaakten heel veel stof tot nadenken. Zelfs de volmaakte wereld van de toekomst blijkt niet voor iedereen bevredigend.

In deze bundel lees je tussen de regels door welke weg het autobiografische personage heeft afgelegd.

De mens is niet in data te vangen, betoogt Miriam Rasch in 'Frictie'.

Ook in zijn negende roman rekt Rob van Essen het alledaagse op tot exuberante proporties, terwijl alles toch aannemelijk en geloofwaardig blijft.

Deze roman is het tweede deel in een trilogie over wat mannelijkheid vandaag betekent. Actuele thematiek, maar levert het ook goede literatuur op?

In 500 bladzijden schuimbekkend proza profileert Lecompte zich als patroonheilige van de vernederden en uitgespuwden.

Op zondag 21 november wordt in het Bonnefanten (Maastricht) de 75ste verjaardag van deze schrijver gevierd.

Een heerlijke lijst vol dossiers, recensies en artikelen over boeken en auteurs die het afgelopen jaar bekroond werden.

In zijn tweede historische roman wekt Olyslaegers het Antwerpen van voor, tijdens en na het bewogen onheilsjaar 1566 tot leven.

Wij bespraken tien van de vijftien kanshebbers: gevestigde waarden als A.F.Th. van der Heijden en Wessel te Gussinklo, maar ook jong geweld als Tobi Lakmaker en Marieke Lucas Rijneveld.

In haar derde dichtbundel schrijft Siel Verhanneman over rouw. Over hoe verdriet aan een mens kan blijven kleven.

In 'De grote weigering' haalt Marian Donner de maatschappijkritiek van Herbert Marcuse uit de jaren 1960 naar vandaag.

Met haar eerste bundel wint dichter-kunstenaar Dorien de Wit de Poëziedebuutprijs 2022 van Poëziecentrum en deAuteurs.

In 'Tlieverdje', pas zijn derde boek in ruim 30 jaar, mijmert Tavernier voluit over de broosheid der dingen, de eindigheid van het bestaan.

Middag schrijft aanstekelijk, maar zijn lezing van vrouwelijke stemmen wringt soms.

Barber van de Pol volgt het denkspoor van schrijfster Carry van Bruggen in haar boek ‘Er is geen ander zijn dan anders zijn’.

In zijn debuutroman Uiterste dagen onderneemt Ferdinand Lankamp een zoektocht naar de soms duistere drijfveren van de mens.

Ze was misschien wel de grootste Nederlandse actrice van de 20ste eeuw. Brigit Kooijman schreef een boek over haar, gebaseerd op de vele gesprekken die ze met haar voerde.

De jongste bundel van Bart Meuleman is een beklijvende verzameling vlijmscherpe observaties die wijzen op een groot inlevingsvermogen.

Zoals een archeoloog een boom opgraaft, verzaagt en weer een verhaal geeft, zo behandelt dichter Esther Jansma de werkelijkheid.

Laat Bossenbroek zowel de Indonesische als de Nederlandse kant aan bod komen?

Adriaan Hendrik Eyck, een vooraanstaande Nederlandse Patriot, ontvluchtte in september 1887 samen met 40.000 landgenoten zijn land. Hij kwam terecht in de buurt van Sint-Omaars. Zijn notities zijn nu uitgegeven.

Dichter Max Temmerman debuteert als romancier met het claustrofobische 'Coniferen'.

Deze gebundelde briefwisseling bevat vrijmoedige ontboezemingen en grappige anekdotes die een nieuw licht werpen op beide auteurs.

In zijn derde dichtbundel toont Maarten van der Graaff (1987) Nederland in stukken. Zakelijke stukken, welteverstaan. Contracten, documenten, voetnoten.

In haar eerste verhalenbundel hangt Lies Gallez grote thema’s onopvallend vast aan een anekdote.

Dit verzamelde werk biedt de kans op een hernieuwde kennismaking met een onvergelijkelijk oeuvre.

Haasse was niet altijd gelukkig met haar ietwat deftige imago. Truijens confronteert dat beeld van Haasse met haar privéleven en literaire werk.

De coronapandemie zorgde voor een ernstige dramatisering van de toestand in de verzorgingstehuizen, ook in dat van de moeder van De Stoop. Genoeg voedsel voor een goed boek, maar is Hemelrijk dat ook geworden?

De opzet van Anne Eekhouts vierde roman is goed: Mary Wollstonecraft Shelley, auteur van Frankenstein, uit de schaduw van haar roemruchte context schrijven.

Verhelsts novelle leest als een raadsel zonder oplossing, en maakt de doortocht vrij naar eigenaardige, beklijvend mooie werelden.

Van den Broecks zintuiglijke taal zorgt voor beelden die op je netvlies branden.

In een ‘nieuwe’ reeks gedichten, pas in mei 2020 ontdekt, lees je Lucebert in volle ontwikkeling.

De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.

'Een kleine muziekgeschiedenis van hier en nu' is een betrouwbare en tegelijk prikkelende gids voor al wie zijn luisterhorizon wil verruimen.

In haar derde roman hangt Els Moors de rauwe emoties na een liefdesbreuk op aan de theorieën van Spinoza over de rede.

Mathieu Zana Etambala schreef een boek zonder polemische ambitie. Maar hij maakt wel gehakt van Leopold II en zijn Congo-beleid.

Zondag 15 augustus zit Birney bij ‘Zomergasten’. Herlees hier onze recensie van zijn bekendste boek.

Dít is poëzie die je naar adem doet happen, ogenblikkelijk en bijna onophoudelijk.

Met haar Erasmus-biografie wint Sandra Langereis de Libris Geschiedenis Prijs 2021.

Tijl Nuyts toont met Vervoersbewijzen zijn expertise in de mystiek, zijn scherpe humor, en zijn indrukwekkende groei als dichter. Hij wint er de Herman de Coninckprijs 2022 mee.

Another History of Art is geen boek van een strenge academicus, maar van een enthousiaste verteller die toont hoe kunst telkens weer nieuwe betekenissen krijgt.

Lander Deweer en Jan Swerts zoeken in een gezamenlijk boek naar stilte. En naar muziek die verstilling kan brengen in drukke tijden, want lawaai is een onderschat probleem.

Barnard hanteert beurtelings de karwats van de haat en de fluwelen zweep van de schoonheid.

Met grote woorden omschrijft Joris van Casteren eenzaamheid als ‘de lepra van de eenentwintigste eeuw’ en diept hij zijn eigen sociale isolatie uit. Maar komen we ook iets te weten over het wezen van de eenzaamheid?

Na twee succesvolle bundels komt Marieke Lucas Rijneveld met een buitengewoon waardige opvolger.

Wat betekent het om mens te zijn? Met zijn debuutroman zoekt Jens Meijen het antwoord in een dystopische toekomst op een overkokende planeet.

In haar vierde bundel biedt Lieke Marsman niet alleen persoonlijke troost in moeilijke tijden, maar levert ze ook stevige maatschappijkritiek.

In Laat me niet lachen! biedt historicus Henk Slechte een fraai overzicht van 450 jaar Nederlandse satirische spotprenten.

In de biografie van Bert Schierbeek schetst Graa Boomsma het boeiende levensverhaal van een zeer bijzondere man en schrijver.

Donald Niedekker is klaar voor een groter publiek. Al blijft het opletten: de ene waarheid is de andere niet

De herinneringen van schilder Gustave van de Woestyne aan zijn oudere schrijvende broer Karel zijn hallucinant, hilarisch en onweerstaanbaar.

De Vries is persoonlijker dan in eerder werk, maar blijft ook zijn voorliefde voor intertekstuele spelletjes botvieren.

In zijn recentste boek geeft Bodifée ook een historisch overzicht van denkers over dit thema.

Wandelende stripencyclopedie Jan Smet schreef met Duizend bommen en castraten een bijzonder rijk boek over censuur in de strip.

De hellevaart van de personages komt beklemmend in beeld. Maar waarom zoveel gekwebbel van boeken?

Heerma van Voss schrijft over een schrijver die schrijft over een schrijver.

In ‘Op de vuist’ houdt Laurens Ham het protestlied tegen het licht: hij begint bij Dylan en eindigt bij Black Lives Matter.

Janssens vijfde dichtbundel intrigeert, is rijk aan beelden en emotie en staat vol lange, mooi ritmische zinnen.

De 75-jarige Wiener wordt gehuldigd met een bundeling van korte stukken en een bijna-roman in de vorm van een nautisch logboek.

Gelezen wordt er meer dan ooit. Maar het diepe lezen is een culturele verworvenheid van de moderne mens die hij door de digitalisering dreigt kwijt te raken, schrijven Ruud Hisgen en Adriaan van der Weel in ‘De lezende mens’.

‘Wat gebeurt er in het Nederlands?!’ is een huldealbum voor Nicoline van der Sijs. Veel bijdragen gaan over taalvariatie en -verandering, maar vrees niet: het Nederlands verandert zichzelf niet de dieperik in

Nu al een dikke roman over corona? Nee, Dit verhaal speelt in een verre toekomst, het is een dystopie, een ontspoorde utopie, waar de hoofdpersoon uitbreekt.

Waarom we Hugo Raes’ zopas heruitgegeven debuutroman dringend moeten (her)ontdekken.

De nieuwe Dimitri Verhulst is opnieuw niet het meesterwerk dat hij volgens recensent Koen Schouwenburg nog in de vingers heeft.

Met Raaf schreef Roos Vlogman een pakkend debuut over een zoon die wel wil loskomen van zijn moeder, maar begrijpt dat dit onmogelijk is.

De lezer ontdekt nieuwe werelden in A.D., waarin Gustaaf Peek het verhaal van de gewone man op koloniale schepen vertelt.

In de nieuwe oeuvrecatalogus komt Henry van de Velde naar voren als een vaardige kunstenaar, die worstelde met zijn maatschappelijke rol en minder vernieuwend was dan hij had willen zijn.

Wat betekent de vader nog in een geïndividualiseerde, geseculariseerde en geëmancipeerde samenleving?

Dankzij het nieuwe Vlaams-Russische woordenboek weet de gemiddelde Rus in Vlaanderen nu dat ‘poepeloerezat’ stomdronken betekent. Is dit een grap, vraagt Johan de Boose zich af.

Wanneer Johan de Boose in die sublieme leegte van de Amerikaanse natuur afdaalt, is 'Dondersteen' op zijn best.

Van der Molen onderneemt haar eigen, bescheiden zoektocht naar daar waar de mens thuis was en is.

Wie is er beter geschikt om het lange, exuberante gedicht Venus and Adonis van William Shakespeare in het Nederlands om te zetten dan Bouazza, die ons al eerder verblijdde met een prachtige vertaling van Othello?

Te Gussinklo krijgt de Boekenbon Literatuurprijs voor zijn vierde roman over het personage Ewout Meyster.

De bundel ‘Koloniaal Congo‘ verwijst de mythe dat de Belgische kolonisatie de Congolezen vooruitgang bracht naar het rijk der fabelen.

In Revolusi verweeft de auteur historisch onderzoek en journalistieke reportage tot een bijzonder beklijvend relaas.

Twee Nederlandse kwaliteitskranten vieren hun (halve) eeuwfeest met een boek. Journalist Rob Hartmans leest in beide jubileumboeken een zekere continuïteit.

Waarom worstelen we vandaag nog met het verschil tussen hen en hun? Hoe groot is de invloed van het zuidelijke Nederlands op onze standaardtaal? En waar zijn de naamvallen gebleven?

Met zijn debuutroman bevestigt Daem het beeld dat uit zijn verhalenbundel van 2015 sprak: hij heeft onmiskenbaar talent, maar wil te veel tegelijk.

Over ‘Het wolkenpaviljoen’ van Jannie Regnerus.

Declercq schetst een indringend portret van een van Nederlands bekendste dorpen. Maar bevestigt hij niet juist de vooroordelen die hij wil blootleggen?

De verbeelding van de Leeuw voegt een belangrijke dimensie toe aan de geschiedschrijving van de Vlaamse Beweging.

In AI: Alsmaar intelligenter biedt wiskundefilosoof Stefan Buijsman een blik achter de schermen van kunstmatige intelligentie én toont hij de schaduwkanten ervan.

Met zijn boek 'Onderwijs in een gekleurde samenleving' daagt socioloog Orhan Ağırdağ vastgeroeste denkpatronen en ingesleten overtuigingen over het Vlaamse onderwijs uit.

Twee boeken met dezelfde titel – ‘De ontdekking van de natuur’ – vertellen hoe de mens gaandeweg de geheimen van de natuur ontcijferde.

Deze roman vol zeldzaam mooi proza is het boek van een afscheid, waarbij de spanning zit in de ultieme ondoorgrondelijkheid van vrijwel elke scène.

Een leerzaam boek vol buitenlandse spotprenten uit de zeventiende tot midden negentiende eeuw laat zien dat Nederland niet altijd zo’n positief imago heeft gehad in de wereld.

Verduin schreef een enthousiasmerende introductie tot Brouwers’ literaire universum.

Betekenis ontstaat pas in boeken. Dat laat Pfeijffer op slimme wijze zien in ‘Monterosso, mon amour’.

David Vergauwen geeft de lezer het gevoel op de eerste rij te zitten bij een imaginaire film over de Brugse componist Joseph Ryelandt (1870-1965).

Met literatuur-historisch verantwoorde geestdrift en grondigheid toont Stefaan van den Bossche hoe de Ardennen Nederlandstalige schrijvers hebben geïnspireerd, van de Tachtigers tot vandaag.

Nu hij zeventig is, blikt de Vlaamse chansonnier Johan Verminnen terug in de autobiografie Mooie dagen.

In de in zichzelf gekeerde passages van deze roman is Anton Valens op zijn best.

Romana Vrede schrijft haar autistische zoon een brief en dat levert een hard, maar liefdevol boek op.

Een zoektocht naar zichzelf leidt Raoul de Jong naar Suriname en naar zijn voorvaders. In ‘Jaguarman’ richt hij zich rechtstreeks tot één van hen. Het boek staat op de shortlist van de Boon.

Theaterredacteur Herien Wensink stelt in haar debuutroman Kleihuid pertinente vragen tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog.

In haar debuut ontrafelt Tack hoe een vrouw verandert in een koelbloedige moordenares. Dat doet ze zo vakkundig dat je begrip en zelfs mededogen voelt.

De school is een disciplineringsmachine die ongelijkheid in stand houdt, zo blijkt uit Zero for Conduct, het geslaagde sluitstuk van Haider Al Timimi’s trilogie over humanisme.

Het Brusselse kunstencentrum zet deze Nederlandse kunstenares van formaat in de schijnwerpers met de tentoonstelling The Ultimate Kiss.

Net als in zijn debuutroman 'Generator' (2015) focust Koen Sels in 'Gloria' op de vele virtuele mogelijkheden die de werkelijkheid in zich draagt.

Wat Brouwers’ twaalfde roman ('Cliënt E. Busken', 2020) tot een meesterwerk verheft, is andermaal het verbluffend fris gebleven taalspel.

Nina Polak weet de spanning tussen verhuizen naar het platteland en er ook effectief te aarden goed te vangen in ‘Buitenleven’, al moet ze wel oppassen voor al te hartstochtelijke taal.

Het romandebuut van Lex ter Braak is een van de moeilijkst te categoriseren boeken in jaren. Levensvormen lijkt vooral een dekmantel te zijn om vrijuit te essayeren.

De Koot en Bie encyclopedie omvat alles wat je wil weten. Alleen: opletten dat je niet van het ‘Nachtkastje’ naar de ‘Poreuze cirkel’ wordt gestuurd.

Birneys had hoge verwachtingen over dit onderzoek naar de Indonesische Onafhankelijkheidsstrijd (1945-1949). Maakt David Van Reybrouck die waar?

In een langverwachte biografie belicht Lieneke Frerichs het verband tussen leven en werk van Nescio, een melancholische man die worstelde met zijn sociale en literaire status.

Diedrik van der Wal wint de prijs voor het beste taalboek met 'Alles begint met A' en bij 'Het Dikke Alfabetboek' van Frank Landsbergen spat het taalplezier van de pagina’s.

Spiegel van de werkelijkheid is de eerste volwaardige geschiedenis van de negentiende-eeuwse kunst in Nederland.

Wie helpt wie? Dat is de vraag in het aangrijpende romandebuut van Siel Verhanneman, ‘Of iedereen gaat dood’.

Vrijwel alles wat Kuitert in haar indrukwekkende studie vertelt, is in Nederland volslagen onbekend.

De zestiende roman van Arnon Grunberg begint als een provocatieve ideeënroman over kunst en maatschappelijke ontwikkelingen, maar lijkt uiteindelijk vooral een afrekening te zijn.

Wat laten we achter op onze planeet? Dat vraagt deze kunstenaar zich telkens weer af. Zijn eerste overzichtsexpo was eind 2021, begin 2022 te zien in Oostende en loopt nu van 10 juni tot 30 oktober in Mulhouse.

Met de zintuiglijke virtuositeit die we van hem gewend schrijft Verhelst apocalyptische gedichten over een wereld waar we niet willen zijn. Heel erg allemaal, maar levert het goede poëzie op?

Als een Vlaamse Primitief opent Paul Demets vensters op de zintuiglijk te beleven werkelijkheid.

Dit bijzondere boek is deels roman, deels pamflet, deels memoir.

Hanna Bervoets krijgt de J.M.A. Biesheuvelprijs 2022 voor haar verhalenbundel ‘Een modern verlangen’.

Heumakers buigt zich over schrijvers en denkers die hun vinger op de zwakke plekken van de samenleving leggen en dan flink doorduwen.

Weekdier, het debuut van Hans Depelchin, is een ambitieus en rijk werkstuk.

In Mijn ontelbare identiteiten toont antropoloog Çankaya een paradox: hoe een veronderstelde niemand juist zovele iemanden is.

Garcia Diaz wint de C. Buddingh’-prijs 2022 voor het beste poëziedebuut

Missionarissen van historicus Idesbald Goddeeris zorgde eind 2021 voor enige ophef, vooral de passages over Pater Damiaan. Vreemd: dit boek is juist heel genuanceerd.

De Sterck bundelt volksverhalen over schrikbarende wezens, duistere driften en onze angst voor het onbekende.

Het Middelnederlandse liefdeslied neemt vele vormen aan, zo blijkt uit de indrukwekkende geschiedenis van het genre door Frank Willaert.

'Gehuwde rotsen’ van Jan Lauwereyns is een liefdesverklaring in hotsende en botsende taal.

Het klassieke beeld van het windstille Nederlandse interbellum kan op de schop, zo blijkt uit de imposante boeken van Wouter Linmans en Frits Boterman.

Een toeristische reisgids op historische grondslag, zo kun je Flip van Doorns literaire non-fictieboek over Friesland lezen. Zijn verhaal had nog levendiger kunnen zijn als hij meer literaire bronnen had geraadpleegd.

Wie was mijn moeder? Die vraag probeert Jan Brokken te beantwoorden aan de hand van de brieven die zij vanuit Nederlands-Indië aan haar zus schreef.

In haar debuut somt Lisa Huissoon, de titel getrouw, alle mensen op die ze kent. De combinatie van intense intimiteit, filosofische diepgang en speelse vindingrijkheid maken 'Alle mensen die ik ken' hoogst fascinerend.

In Wie zegt wat waar? krijgt de lezer een actueler beeld van de streektalen in Nederland en Vlaanderen dan in veel andere overzichtswerken.

In 'Breendonk. Kroniek van een vergeten kamp' brengt Jos Vander Velpen de lezer tot in de slaapzalen, de latrines, de isoleercel en de folterkamer van het Fort van Breendonk.

In Gisterland verlost Imme Dros Anne Hathaway van haar historische keurslijf: ze was meer dan de vrouw van Shakespeare en de ongeletterde tuttebel die hem naar Londen deed vluchten.

In 'Toekomstkoorts' en 'Over het Kanaal' weeft Beck een fascinerende plot rond opmerkelijke passages uit de Belgische geschiedenis.

Voor wie in 'Shopgirl' en 'Sticky Drama' al getroffen werd door De Groens eclectische en fantasierijke schrijfstijl en scenario’s, is 'Offerlam' een waardige opvolger.

In zijn debuutroman gaat het Merjenberg niet om de oplossing van het mysterie, maar om een aantal kleinere verknoopte levenslijnen en vertellingen.

In 'Volt' gaat inhoudelijke vaagheid wonderwel samen met stilistische zorgvuldigheid en helderheid.

In een boeiend boek over de gezamenlijke geschiedenis van Cuba en België lees je onder meer hoe het eiland bijna een Belgische kolonie werd.

Hoe gingen bestuurders en bestuurders in de Europese steden met elkaar om tijdens middeleeuwen en de vroegmoderne tijd?

Femke Vindevogel schreef een even zwarte als droogkomische debuutroman. Confituurwijk is genomineerd voor de Bronzen Uil.

Stapsgewijs nam Vooruit definitief afscheid van de band met de socialistische beweging. Wel bleef het kunstencentrum een verzamelplek voor progressieve figuren en bewegingen.

In Het tekort van het teveel vraagt hoogleraar psychiatrie Damiaan Denys zich af hoe we de verstoorde balans tussen welvaart en welzijn kunnen herstellen.

Pleij schrijft over de ‘ontdekking’ van de seksuele lust en hoe die in literatuur en kunst is verbeeld.

Via de poel achter de schuur bij haar huis gaat Pauline de Bok dieper in op onze verhouding met de natuur. Met ‘De poel’ maakt De Bok kans op de Boon.

Dit is een roman die je even de tijd moet gunnen, maar die gaandeweg een steeds rijkere, diepere leeservaring biedt.

Welagens ingetogen stijl doet de kleinste details oplichten in dit verhaal over rouw en verlies.

Onderdrukking krijg je niet weg door het vrije woord aan banden te leggen, betoogt de Nederlandse filosoof.

In Exces heeft Persis Bekkering het over de ravecultuur, die ze schetst als ‘een herhaling van nu’s, waarin er enkel een intens heden bestaat’.

Met Mens Dier Ding heeft Schaffer bijzonder uitdagende epische poëzie afgeleverd, waarvan de ideale leeservaring de herleeservaring is.

In 'De Wereldwandelaars' lees je over drie Nederlandse vrienden die aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog geloofden dat ze van de wereld een betere plek konden maken door eromheen te wandelen.

Tinneke Beeckman krijgt voor dit boek de Hypatia-prijs 2022, die om de twee jaar wordt uitgereikt aan het beste Nederlandstalige filosofieboek geschreven door een vrouw.

Roelof ten Napel is een van Nederlands interessantste auteurs uit de nieuwe generatie: zowel in zijn romans als in zijn dichtbundels durft hij al schrijvend te denken.

Net als in De tolk van Java (2016) beschrijft Birney weer een open wonde van de Nederlandse maatschappij en doet hij op diverse niveaus verslag van een crisis.

Met haar romandebuut wint Caro Van Thuyne de Bronzen Uil 2021.

In zijn biografie van Brakman schetst Nico Keuning het beeld van een geestige, maar egocentrische man die al van jongs af aan een uitzonderingspositie innam.

Met subtiele zinnen en een zorgvuldige compositie laat Hoogenkamp haar debuutroman ontsnappen aan een al te snel oordeel.

In haar eerste roman 'Noord' vond Sien Volders direct een eigen stem. Die galmt volop verder in opvolger 'Oogst'.

De eerste roman van Sofie Lakmaker gaat ook over jongvolwassen zijn, schrijverschap, intimiteit, zien en gezien worden.

Spinoza als verlichter en vrijheidsdenker? Tegen die eenzijdige beeldvorming biedt filosoof Herman De Dijn weerwerk.

Schaffer kiest in zijn nieuwste bundel voor een persoonlijke invalshoek.

Jannetje Koelewijns tweede boek over haar ouders geeft ook een scherp beeld van het naoorlogse Nederland, en het afbrokkelen van het protestantisme.

Eric Min portretteert in Gare du Nord Belgische en Nederlandse artiesten in Parijs tussen 1850 en 1950.

De lezer blijft achter in bewondering voor Bouazza’s virtuositeit, en neemt zijn hoed af voor zijn schatgraven in de taal.

Renate Rubinstein was een autonome en tegendraadse denker, met een afkeer van groepsdwang.

Wat maakt iemand tot moeder? Dat vraagt Fen Verstappen zich af in haar debuutroman ‘Moeder af’.

In ‘Watskeburt, Lage Landen?’ krijgen we de eigenzinnige canon die Peter Van Dyck belooft.

Simone Atangana Bekono krijgt de Anton Wachterprijs voor haar debuutroman, ‘Confrontaties’ (Lebowski).

Dankzij Bert Govaerts’ dubbelbiografie van Marnix Gijsen en zijn alter ego de ambtenaar Jan-Albert Goris krijgen de vroege romans extra reliëf als tijdsbeeld en als zelfkarakterisering van de auteur

Boeken genoeg over vrouwen in de literatuur. Maar hoe zit het met de man in de literaire canon? In Jongens waren we passeert een stoet weinig verheffende manbeelden.

Stilistische brille houdt dit erg forse boek overeind. Maar het verhaal kent te weinig diepgang bij de personages en bevat te veel herhalingen.

In de middeleeuwen en de vroegmoderne tijd was de Noordzee een verbindingsroute voor mensen en ideeën. Het schitterende kijk- en leesboek De Noordzee over en weer toont de vele sporen van die levendige culturele uitwisseling.

Michael Pye vertelt het verhaal van de Scheldestad met veel zwier, maar heeft niet altijd oog voor de recentste historische inzichten.

Het ziet er niet goed uit voor Nederland in KliFi, Adriaan van Dis’ nieuwste, dystopische roman. Biedt een schrijver redding?

In zijn roman over een Vlaamse collaborateur getuigt Stefan Hertmans van een sterk inlevingsvermogen in zeer uiteenlopende karakters.

Dankzij twee tegelijk verschenen biografieën krijgt de Nederlandse fysicus en Nobelprijswinnaar Hendrik Lorentz de aandacht die hij verdient. Eén van de twee wint de Boerhaave Biografieprijs 2021.

Europa zonder grenzen? De pandemie heeft duidelijk gemaakt dat er wel degelijk een grens tussen België en Frankrijk ligt, en die werd honderd jaar geleden minutieus vastgelegd in het Verdrag van Kortrijk.

In zijn nieuwe bundel toont de dichter Deleu zich als een man in de herfsttij van zijn leven. Uit zijn 19de Groot Verzenboek blijkt dan weer zijn uitzonderlijke métier als bloemlezer

De verwikkelingen in Spits tweede roman zijn tragisch, maar omdat alles zo breed wordt uitgemeten, verdwijnt de subtiliteit.

Jeroen Vullings las de biografie van Hans van Mierlo, geschreven door Hubert Smeets.

De universiteitsbibliotheek in Gent is meer dan de imposante Boekentoren, zo toont historicus Ruben Mantels in Torens van boeken.

Van den Reeck was een actieve linksradicale militant die zich tegelijk voluit engageerde in de Vlaamse Beweging. Hij stierf 100 jaar geleden door een politiekogel.

Jeroen Theunissen stapt weg uit zijn dagelijkse leven om dwars door Europa te trekken – van Ierland tot Turkije. Tegenover het snelle geconnecteerde leven stelt Theunissen het lage, trage perspectief van de wandelaar.

Wil je iets weten over dialect in het zuiden van het Nederlandse taalgebied en de studie daarvan? Dan heb je met de Atlas van het dialect in Vlaanderen een voortreffelijk naslagwerk in handen.

Varkensribben van Amarylis De Gryse is een melancholisch en grappig debuut over mensen die de neiging hebben te volgen, maar toch gezien willen worden.

In zijn tweede roman laat Rijneveld alle personages schipperen tussen tegenstrijdige wensen. Hij wint er de Boon 2022 mee.

In een autobiografisch verhaal vraagt de auteur zich af wat de Vlaamse identiteit is.

Kevin van Vliets debuut ‘Wolfsjong’ is een klassieke vertelling met een scherpe, duistere kant.

Ook in Emma Curvers’ tweede roman sluimert de ware tragedie onder haar vileine, geestige en koelbloedige stijl.

'Augustus' van Irma Maria Achten is een sensuele debuutroman over een onwaarschijnlijke liefde, hartstocht, doodsverlangen en familiegeheimen.

In Meral ontrafelt Froukje Santing subtiel de verwikkelingen in een Nederlands-Turkse familie.

In haar magistrale debuut 'Oeverloos‘ laat Nisrine Mbarki verzen gutsen over de pagina’s en viert ze de meertaligheid in het Nederlands, Frans, Arabisch en Tamazight.

Weijers essayeert over kunst, literatuur en haar leven. Persoonlijk is ze altijd, navelstaarderig nooit.

René Broens blijft in zijn versie dicht bij de brontekst, maar geeft ook zijn eigen, soms prikkelende visie op deze klassieker.

Scholtens boeken gingen altijd al over het verdwijnen van culturen, maar nu heeft hij dat verweesde gevoel in een nog indringender vorm gegoten.

Van gevreesd naar geliefd: dat is de geschiedenis van de kust die Hendriksma in het zand tekent. Maar hoe zit het met de toekomst van zee en land?

De fotograaf verbeeldt de sensatie van honderden kilometers te paard afleggen in een sneeuwlandschap zonder beschaving.

Els Witte belicht de radicalen in de eerste decennia na de Belgische revolutie.

Klaartje Schrijvers' boek 'Het archief van Walter' is onderhoudende lectuur, maar tegelijk valt er heel wat op aan te merken.

Wie weet waar te kijken, kan de geschiedenis van planeet en mensheid lezen in bomen en landschappen. Salomon Kronenberg en Valerie Trouet vertellen zo het verhaal van de aarde, van ons verleden en misschien ook van onze toekomst.

Steeds meer Nederlandse en Vlaamse auteurs verschijnen in Italiaanse vertaling. Welke beelden van de Lage Landen brengen zij over op hun nieuwe lezers? Paola Gentile deed er uitgebreid onderzoek naar.

Henri Beunders onderzoekt de betekenis van tatoeages.

Judith Maassens ‘Het nabestaan van Anna Portier’: aangrijpend debuut over rouwen, doodgaan en levens die we wel of niet leiden.

Juist door niets te benoemen, maar er tastend en vragend omheen te cirkelen, weet Koen Peeters in deze roman iets te zeggen over grote thema’s als vriendschap, de dood en de zin van het bestaan.

Een kleine vijftig jaar na haar klassieke boek over de Cobrabeweging schrijft kunsthistorica Willemijn Stokvis met 'De revolutie in praktijk' opnieuw over Constant, Corneille, Appel en tal van andere grensverleggers.

Net als in ‘Kindsoldaat’ verwerkt Van den Boogaard in ‘Jachthuis’ zijn familiegeschiedenis. Maar ook de rest van zijn oeuvre resoneert mee.

Babs Gons, koningin van spoken word in de Lage Landen, komt eindelijk met een fysieke dichtbundel. Die is krachtig, vastberaden, maar ook kwetsbaar – net als haar performances.

Michels schippert tussen poëtische verstilling en komische uitbundigheid, waarbij kleine details haar schrijfplezier blootleggen. Ze wint met deze verhalen de BNG Bank Literatuurprijs 2022.

Gabriël van den Brink over neoliberalisme, individualisme en corporatisme.

Deze 'meesterlijke roman' wint de vierjaarlijkse Prozaprijs van de KANTL.

Du Gardijn componeerde een krachtige roman, bestaande uit drie verhalen die de ongewisse dood van keizer Hadrianus als thematische rode draad hebben.

Is de Congoroman ‘dat onbenullige genre’ vol ‘avonturen van paters, jagers en ambtenaren’? Het is veel meer dan dat, zo beseft de lezer van Koloniseren om te beschaven.

Gül krijgt de NS Publieksprijs voor haar roman ‘Ik ga leven’. Balci staat op de shortlist van de Boon.

Onrust tekent deze bloemlezing van vier eeuwen verzen uit Suriname en zes eilanden in de Caraïben. Of het nu gaat om gedichten van Shrinivási en Radna Fabias, rapnummers van Typhoon of volkse liedjes en reclameteksten.

Dat Weeda in Nederlandse media nu vaak als expert over Oekraïne spreekt, heeft alles te maken met ‘Aleksandra’, haar uitstekende debuut over een verscheurde Kozakkenfamilie.

In 'Anders gekeken', over de Hollandse schilderkunst van de zeventiende eeuw, volgt socioloog Paul Schnabel niet alleen de kunstgeschiedenis maar ook zijn persoonlijke smaak. Dat levert interessante observaties op.

Elst schrijft in zijn debuutroman zonder valse romantiek over een leven in armoede.

Met dit mild-satirische portret van het linkse milieu uit de jaren 80 wint De Boer de BNG Bank Literatuurprijs en De Inktaap.

Aafke Romeijn neemt ons in haar debuutroman mee naar Nederland anno 2020, waar ‘kleurloosheid’ zorgt voor verhitte, polariserende debatten en acties.

Dertiger Dries Muus schreef een mooie coming-of-age-roman tegen de achtergrond van een randstedelijk voetbalmilieu.

De Vries schreef een beklemmend debuut over een jonge vrouw die vreest onzichtbaar te blijven.

Voor Godfried Bomans lijkt vaak niet het onderwerp van zijn stuk van het grootste belang, maar de bespiegelende uitweidingen naar aanleiding daarvan.

De dwaler bevat eenentwintig verhalen en met elk verhaal klapt de bundel zich verder uit, vaak in onverwachte richting.

In De eeuw van Jan de Lichte voeden historicus Elwin Hofman en zijn medeauteurs die belangstelling met vlot geschreven stukken voor een breed publiek.

Dit debuut is een dromerige roman over de liefde voor bomen en eenzaam overleven in een nieuw land. Het is bekroond met de Debutantenprijs van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde.

Wijnhoven schreef een grappig debuut over een millennial die het leven probeert te leven, zwervend van hotel naar hotel.

Hoogleraar sterrenkunde Vincent Icke las De kosmische komedie van Frank Westerman, een boek over hoe de mens vanop de aarde naar het hogere reikt, maar ook laag valt.

Debutante Simkuté schrijft een roman over de drijfveren van de mens en hoe die ons kunnen leiden en misleiden.

In haar debuutroman toont Scheir ons de vaak erg moeilijke positie van vrouwen in een #MeToo-verhaal.

Een roman over kunst, over wielrennen, maar misschien vooral een verhaal over de angst voor een onbeduidend leven.

In haar indrukwekkende boek geeft journalist en historicus Anne-Lot Hoek een complex, gelaagd beeld van de gruwelijke onafhankelijkheidsstrijd op het Indonesische eiland Bali.

Mariken Heitman schreef een indringend debuut dat meedingt naar De Bronzen Uil.

In zijn romandebuut fileert Frank Heinen de zorg in onze maatschappij en de rol van de media in hoe wij naar bepaalde zaken kijken.

Alles hangt weer met alles samen in het recentste boek van Atte Jongstra, een verzameling prozastukken voorzien van talrijke illustraties, citaten en voetnoten.

De grote verdienste van dit boek is dat het de weg wijst naar verdere verdiepende publicaties.

Als haar opa wordt opgenomen in de psychiatrie overdenkt een jonge vrouw haar eigen verleden in de inrichting. Heyrmans debuut is een pakkende roman.

Zweigs reportages over zijn vele bezoeken aan België zijn vertaald en gebundeld in een klein, prachtig geïllustreerd boek.

Met ‘Honingeter’ schreef Tülin Erkan een debuutroman over de zoektocht naar de juiste woorden en hoe moeilijk het is om afscheid te nemen van plekken en mensen.

Een halve eeuw na Godfried Bomans’ overlijden bundelt bewonderaar Joost Prinsen een selectie van zijn ‘serieuze’, nog altijd zeer leesbare werk.

In dit debuut schetst Wuck haar hippie-ouders. De afstandelijke toon maakt de roman bijzonder.

Herlinde Leyssens vertelt het verhaal van een sterke, rebelse, naar avontuur hunkerende vrouw, die zich niet laat stoppen.

In Lam schetst Hannelore Bedert het portret van een sterke vrouw, die klappen kreeg maar zich met opgeheven hoofd door het leven worstelt. Deze debuutroman is genomineerd voor de Bronzen Uil.

Messentrekkers is een ambitieus, moedig debuut dat getuigt van een rijke verbeelding en een originele taalbeheersing.

Muidhond, de verfilming van Inge Schilperoords debuutroman, is verkozen tot beste film op het internationaal filmfestival van Gangneung in Zuid-Korea

Dit boek toont waar Nederland tot vandaag invloed ondervindt van de Franse aanwezigheid: in de politiek, de rechtspraak, het onderwijs, het waterbeheer en de cultuur.

Naegels' grondige onderzoek, vlotte pen en heldere synthese leveren hem de eerste Prijs voor het Belangrijkste Boek van het Jaar op.

In ‘Nova’, de debuutroman van Daniël Samkalden, raken de drie hoofdpersonen meer met elkaar verbonden dan ze willen.

Alweer een dystopische roman? Zeker, maar bij Maarten van der Graaff overstijgt die de genrebeperkingen moeiteloos.

In dit debuut leven we mee met een slachtoffer dat langzamerhand verstrikt raakt in de netten van een geobsedeerde.

Een ex-operadirecteur en een jonge zangeres zuchten om erkenning en vluchten voor de stilte in Annemarie Peeters’ debuut.

In Thomas Heerma van Voss’ tweede verhalenbundel delen de personages een onbestemd verlangen: allemaal willen ze de regie van hun leven meer in handen nemen, maar ze slagen daar niet in.

Dedeurwaerders semiautobiografische debuut over zijn verleden in de Pinkstergemeenschap is een originele kijk in een wereld die anders gesloten blijft.

De zwerfhonden van de westelijke Balkan blijken uitstekende gidsen voor een alternatieve geschiedenis van (ex-)Joegoslavië.

Petra Thijs kijkt achter de schermen van de kunst, met het levensverhaal van Victorine Meurent, die model stond voor de vrouw op Le déjeuner sur l’herbe van Manet.

In zijn debuutroman laat Caris de lezer voelen hoe moeilijk het is om achtergelaten te worden, zeker in een beklemmende, dorpse omgeving.

Wat kun je in de klas doen met de diverse thuistalen van je leerlingen? Lidy Peters beschrijft het in Talen die de school in komen.

In ‘Tekenen van het universum’ wordt de lezer een voyeur: Emy Koopman maakt je tot getuige van een obsessieve verliefdheid en een conversatie die niet voor jou is bestemd.

In haar nieuwe verhalenbundel put Annelies Verbeke gretig uit de literaire traditie: mannen én vrouwen uit de westerse canon, maar ook uit Afrika, Azië en Latijns-Amerika.

Het is alsof Daniël Rovers voor zijn vierde roman een groots en meeslepend geëngageerd verhaal op zijn netvlies had, maar zich gaandeweg bedacht.

'Vertalen in de Nederlanden’ is een monumentaal boek dat niet alleen de bloeiende vertaalcultuur in onze contreien belicht, maar ook een boeiend stuk cultuurgeschiedenis biedt.

In Vijd penseelt Jonas Bruyneel de opkomst en ondergang van een kleurrijke familie in het Bourgondische Vlaanderen.

Dit boek van Pierre Bécart is een uitgebreid lexicon van Nederlandse woorden en uitdrukkingen die nuttig kunnen zijn voor Franstaligen.

In zijn vijfde dichtbundel laat Mustafa Stitou het onderscheid tussen mens, dier en god constant vervagen.

Dit is een fascinerend, mysterieus verhaal over het doorbreken van de cirkel van het leven.

Autobiografisch schrijven lijkt gemakkelijk, maar is dat allerminst. Hoe goed is Philip Huff daarin geslaagd met zijn vierde roman, de bestseller 'Wat je van bloed weet'?

Een manier om de ‘ander’ te leren kennen is die ‘ander’ lezen, vindt schrijfster Aya Sabi. Dus las ze twee bundels met Nederlandstalig werk van auteurs uit de Afrikaanse diaspora in de Lage Landen.

Met 'Biecht aan mijn vrouw' heeft Pieter Waterdrinker een novelle geschreven die, ingebed in coronabelevenissen, is opgepompt tot roman.

Dros wekt de raadselachtige auteur van het epos Van den Vos Reynaerde tot leven. Wint hij er de Boon mee?

In Yellow, het tweede deel van zijn The Sorrows of Belgium-trilogie bij NTGent, richt Luk Perceval zich op de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog.