Denk je nog weleens terug aan dat vakantielief van twintig jaar geleden? Heb je de naam al eens ingetikt op Facebook? Een bericht geschreven, maar toch niets durven te verzenden? Podcastmaker Sara de Monchy weet daar wel raad mee: in haar nieuwe reeks Ik wil je nog iets vragen helpt ze mensen onopgeloste kwesties aan te pakken. Op het podcastfestival Oorzaken in de Amsterdamse Brakke Grond gaf ze een geslaagd voorsmaakje.

Wanneer we de zaal binnenstappen, hebben we twee opties: vooraan zitten aan een tafeltje waarop keurig twee vintage wijnglaasjes staan, of plaatsnemen in een van de rijen achteraan. We twijfelen, maar nemen uiteindelijk plaats vooraan.

Natuurlijk zitten we niet op café. We zijn hier omdat Sara de Monchy een sneak preview geeft van haar nieuwe podcastreeks, die in oktober verschijnt. In haar nieuwe podcast Ik wil je nog iets vragen neemt De Monchy je mee op sleeptouw om een grote levensvraag op te lossen. Eerder deed ze dat in Sara’s mysteries al met kinderen, nu is het de beurt aan volwassenen zoals jij en ik.

Het concept klinkt je misschien bekend in de oren. Het Amerikaanse Heavyweight met Jonathan Goldstein is razend populair dankzij Goldsteins humor. Geen vraag of probleem is te pijnlijk voor grappen, en als dat wel zo is, dan slaagt Goldstein er feilloos in die pijnlijkheid te omhullen met de mantel der zelfspot.

De Monchy veroverde in het verleden al menig kinderhart (en dat van hun ouders), maar lukt het haar ook om Grote Levensvragen van volwassenen op te lossen? Vraag een kind waaraan hij of zij denkt voor het slapengaan en je krijgt een hele waaier aan mysteries en raadsels, genre: waarom lijkt het alsof de maan ons achtervolgt wanneer we in de auto zitten? Bij ons, volwassenen, ligt dat moeilijker. We durven niet zo goed toe te geven dat we ons al heel lang iets afvragen, we schamen ons om iets wat we ooit deden of zeiden. Of we durven niet op onderzoek te gaan omdat we bang zijn voor het antwoord.

Sara de Monchy neemt je mee op sleeptouw om een grote levensvraag op te lossen

Precies daar wil De Monchy verandering in brengen, en ze begint met George. In de eerste vijf minuten van de aflevering neemt De Monchy ons mee in het leven van deze jonge vrouw. In De Monchy’s zachte voice-over, afgewisseld met Georges stem, leren we deze vrouw uit Rotterdam stukje bij beetje kennen. George beschrijft hoe ze eruitziet – “een beetje getint, normaal echt een bos met krullen, ik heb best veel tatoeages, ik werk bij de brandweer” – en na deze kleine intro is het moment aangebroken waarop we allemaal wachten. George vertelt waarom ze de hulp van De Monchy nodig heeft.

George woonde lange tijd met haar moeder, stiefvader en vier grasparkieten in een huisje in Het Witte Dorp, een arbeiderswijk in Rotterdam. George vertelt over haar moeder – “een echte powervrouw, die iedereen kende en een hele mooie vrouw was” – en haar manier van spreken verraadt meteen dat ze op haar moeder lijkt. In haar woorden schuilt dezelfde power waarover ze het had toen ze haar moeder beschreef.

In de podcast reflecteert De Monchy ook over haar eigen leven

Maar in Georges levenslust schuilt ook onzekerheid. Haar moeder overleed toen ze zestien was. Net voor haar dood liet ze een videoboodschap na voor George en haar stiefvader Rinaldo. Na de dood van haar moeder scheidden de wegen tussen George en haar stiefvader. Ze gaat uiteindelijk bij haar tante wonen en de meest waardevolle dvd uit haar leven blijft achter bij haar stiefvader.

We zijn jaren later. Nu George zelf moeder is geworden en de herinneringen in haar hoofd langzaam vervagen, wil ze niets liever dan die laatste bewegende beelden van haar eigen moeder aan haar dochter laten zien. George weet wat ze daarvoor moet doen, maar laat dat nu precies zijn wat ze niet durft.

Samen met De Monchy zet George haar eerste stappen in het opsporen van Rinaldo. Ze besluiten hem te zoeken op Facebook. Als luisteraar leef je mee en is het spannend om deel te mogen uitmaken van dit proces. Wanneer George en De Monchy Rinaldo’s naam in de zoekbalk van Facebook tikken, lijkt het alsof we met z’n allen rond de laptop zitten. De muziek zorgt voor een aangename spanningsboog, waardoor ik mezelf betrap op nagelbijten als een echte supporter. “Komaan Rinaldo! Antwoord nu toch eens!”

Wat de podcast zo mooi maakt, naast het ontroerende verhaal van George natuurlijk, is dat De Monchy tegelijkertijd reflecteert over haar eigen leven en terugkijkt op de band met haar eigen stiefvader. Door al die kleine stukjes eigenheid in het verhaal te verweven, komt De Monchy heel dicht bij de luisteraar te staan.

Wanneer zij en George enkele minuten later besluiten te bellen naar Rinaldo, voelt het alsof we getuige zijn van een vertrouwde, ritmische dynamiek tussen beide vrouwen. En dat maakt dan weer dat ik mezelf niet langer als een supporter op afstand zie, maar eerder als een lid van het bijzondere clubje dat hier de voorbije minuten is ontstaan.

Hier heeft zich een intiem clubje podcastluisteraars gevormd

De spanning giert door mijn lijf wanneer George op het punt staat Rinaldo te ontmoeten. Ik wil George geruststellen: “Geen zorgen, wij en de andere leden van het clubje zijn er voor je!” De muziek die eerder spanning creëerde, is onopgemerkt veranderd in een rustige, haast meditatieve streling voor het oor.

De ontmoeting met Rinaldo zorgt voor een emotionele ontlading. Niet alleen bij George, maar ook bij ons, de leden van het intieme clubje podcastluisteraars dat zich hier vanavond heeft gevormd. En dat in De Monchy’s verhaal precies het warme dekentje troost vindt dat het nodig had.

In een wereld waarin alles voor het rapen ligt, waarin ChatGPT een antwoord heeft op alles, is het hartverwarmend dat we getuige mogen zijn van deze queeste. Had ik zelf ook maar een Grote Levensvraag, zodat ik met de Monchy op avontuur kon!

Hier kun je de podcast Ik wil je nog iets vragen van Sara de Monchy beluisteren.