NL
Hij koos radicaal voor de literatuur, hield zich ver van alledaagse beslommeringen en ervaarde een onoverbrugbare afstand tot de anderen. In zijn biografie van Willem Brakman schetst Nico Keuning het beeld van een geestige, maar egocentrische man die al van jongs af aan een uitzonderingspositie innam.
De biografie Een ongeneeslijk heimwee. Leven en werk van Willem Brakman kent een autobiografische inzet. De auteur, Nico Keuning, die eerder biografieën schreef van onder meer Max de Jong en Jan Arends, grijpt in de ‘Proloog’ terug naar zijn studie Nederlands in de jaren 1970 aan de Universiteit van Amsterdam. Dominant zijn daar de opvattingen over literatuur die tussen 1962 en 1966 werden uitgedragen door het tijdschrift Merlyn. Daarin is geen plaats voor de persoon van de schrijver. Het blad leerde dat een literair werk een autonoom taalbouwsel is dat op zichzelf moet worden beschouwd. De structurele analyse is de enig toegelaten benaderingswijze. Een aanpak waarin het verband met het leven van de auteur wordt gelegd, is uit den boze.
nl
