maatschappij

‘Welkom’ heet het initiatief waarmee Flandres Télévision en een Vlaamse partner de troeven van de Franse en Belgische Westhoek willen belichten. “We willen mensen over de grens krijgen”, klinkt het ambitieus. Daarmee krijgt de Westhoek eindelijk opnieuw een tweetalig tv-programma.

In het mooie, landelijke Sint-Janskappel, in de buurt van de Zwarteberg en de Villa Marguerite Yourcenar, reikte het Komitee voor Frans-Vlaanderen zondag de vijfde Luc Verbeke- en de veertiende Vital Celenprijs uit.

Nergens laat de loonkloof tussen mannen en vrouwen zich zo sterk voelen als in het voetbal en het wielrennen. Tijd voor een grondige verandering, vindt Hind Fraihi.

Een portret van een complexe kunstenaar-activist door zijn Franse vertaler.

De IJzer stroomt door het onderbewustzijn van Katrien Vandenberghe. Dit voorjaar wandelde ze langs de stroom en volgde de GR 130. Terug thuis noteerde ze haar ervaringen.

In Doornik worden de bogen van de dertiende-eeuwse Pont des Trous afgebroken. Door de geplande verbinding tussen het Seine- en het Scheldebekken moeten ze plaats maken voor grotere schepen. Wordt historisch erfgoed opgeofferd voor economische vooruitgang?

De dood van de Gents-Duitse filosoof Rudolf Boehm betekent het einde van een tijdperk.

Het jongste boek van Jan Wim Buisman Onweer heeft als ondertitel: een kleine cultuurgeschiedenis 1752-1830. Zijn bescheidenheid siert de auteur, maar de opzet van zijn boek is allerminst klein. De studie stelt scherp op de gevolgen van de uitvinding van de bliksemafleider.

Typerend voor Nederlandse retoriek is dat mooi vormgegeven teksten gewantrouwd worden, dat de sprekers niet voluit gaan in grootse retorische vormen, maar ze juist terughoudend gebruiken.

In zijn nieuwe boek Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat, richt de jonge Gentse wetenschapsfilosoof Maarten Boudry zijn pijlen op de “negatieve illusies”. Opnieuw betoont hij zich een geharnaste verdediger van Verlichting en Vooruitgang die de pessimistische perspectieven met een lawine van argumenten, cijfers en grafieken te lijf gaat.

Volgens schrijver E. du Perron hadden de cultuurpessimisten van zijn tijd – de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw – “de ziel van een ouwehoer”. Geldt dat ook voor eigentijdse cultuurpessimisten, die trouwens zelf graag en gretig naar de periode van het interbellum verwijzen?

Hoe ga je om met religie in een wereld waarin Nietzsches “God is dood” een vanzelfsprekendheid is? Kun je in zo’n wereld nog christen zijn? Steeds vaker verschijnen er boeken die om dit soort vragen draaien. Tijd voor een meer kritische blik aan de hand van twee nieuwe boeken.