Zoekresultaten voor “dimitri verhulst”

Recensie van: Dimitri Verhulst, Spoo Pee Doo, Atlas Contact, Amsterdam, 2016, 156 p; Het leven gezien van beneden, 2016, 160 p; Bloedboek, 2015, 240 p; Kaddisj voor een kut, 2014, 160 p.

In dit artikel brengt Tom Van Imschoot een persoonlijke lezing van het oeuvre van Dimitri Verhulst, van zijn debuut, De kamer hiernaast, tot Mevrouw Verona daalt de heuvel af.

Recensie van: DIMITRI VERHULST, De laatkomer, AtlasContact, Amsterdam, 140 p.

Recensie van: DIMITRI VERHULST, De laatste liefde van mijn moeder, Contact, Amsterdam, 2010, 236 p.

Recensie van: DIMITRI VERHULST, De intrede van Christus in Brussel, Contact, Amsterdam, 2011, 174 p.; DIMITRI VERHULST, Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten, Contact, Amsterdam, 2011, 91 p.

Recensie van: Leen Huet, Mijn België, Atlas, Amsterdam/ Antwerpen, 2004, 320 p.; Dimitri Verhulst, Dinsdagland, Contact, Amsterdam/ Antwerpen, 2004, 176 p.

De verfilming van Dimitri Verhulsts roman De helaasheid der dingen door regisseur Felix van Groeningen werd in Vlaanderen en Nederland enthousiast onthaald. Ook Karin Wolfs steekt de loftrompet over de “authentieke, energieke stuwingskracht...

Christophe Vekeman (1972) debuteerde in een grand cru-jaar voor de Vlaamse letteren. In 1999 publiceerden naast Vekeman ook Yves Petry, Dimitri Verhulst en Erwin Mortier hun eerste boeken. In tegenstelling tot dat drietal leek Vekeman lan...

Van 24 april 2004 tot en met 24 april 2005 was Antwerpen Wereldboekenstad. In het kader van dit project, bekend onder de naam ABC2004, verscheen een reeks van 26 cahiers waarin telkens één letter van het alfabet centraal stond. Elk cahier o...

Met dit keer onder meer: internationale belangstelling voor Marieke Lucas Rijneveld, twéé biografieën van Jules Deelder en een onvermijdelijke bijrol voor corona.

Wel en niet uitgereikte prijzen, nominaties stads- en vaderlandse dichters, beweging in de tijdschriftenwereld. Plus nieuwe boeken van Brouwers, Heijne en… Brusselmans. ‘De papieren man’ vat het literaire nieuws samen.

‘De papieren man’ is een voortzetting van de befaamde boekennieuwswebsite (2006-2011) onder de vorm van een nieuwe, opgefriste rubriek op de lage landen.

In virale tijden (her)ontdekken we massaal pandemiefictie. Ook schrijvers wagen zich er steeds meer aan. ‘Binnen een jaar spreken we wellicht van de coronaroman.’

Wat Brouwers’ twaalfde roman tot een meesterwerk verheft, is andermaal het verbluffend fris gebleven taalspel.

‘De papieren man’ zit op het vinkentouw voor de literaire actualiteit in Vlaanderen en Nederland en maakt regelmatig een round-up.

De literaire actualiteit uit Vlaanderen en Nederland op een rijtje.

Met dit keer onder meer: coronaboeken, uitstel voor literaire topprijzen, gelegenheidsuitgaven voor 80-jarigen Jeroen Brouwers en Jan Cremer, ‘doordrammende kunstenaars’ én omgeschakelde boekhandels.

Portret van een nukkige dwarsligger en onversneden romanticus, een nicheauteur die ondanks alles toch een poëtisch oeuvre schiep dat er staat.

In de laatste editie van dit onzalige jaar: het onverwachte vertrek van Luc Coorevits bij Behoud de Begeerte, de dood van Martin Ros en Koenraad Goudeseune, verschuivingen in uitgeversland en prijzennieuws, natuurlijk.