kunst
De wereld als welk schouwtoneel? Ideeëntheater van Ivo van Hove versus performance van Meg Stuart
(Mia Vaerman) ONS ERFDEEL – 2016, NR 4, PP. 92-99
Ze stonden in het afgelopen theaterseizoen vlak na elkaar geprogrammeerd: Until Our Hearts Stop van choreografe Meg Stuart op vrijdag 20 november 2015 in het Brusselse Kaaitheater en The Fountainhead van theaterregisseur Ivo van Hove op zondag 22 november in deSingel in Antwerpen. De clash tussen de twee voorstellingen werd nog aangescherpt door een ontwrichtende gebeurtenis: de aanslagen in Parijs een week eerder, op 13 november.
Tussen de twee voorstellingen door werd in Brussel een lockdown afgekondigd. De tweede voorstelling van Until Our Hearts Stop werd afgelast. Toneelgroep Amsterdam wou de week erna niet naar de Belgische hoofdstad komen wegens de terreurdreiging. Het openbare en culturele leven lag vijf dagen lam, en dat zou een beklemmende ervaring worden. Onder die wurggreep veerde de vraag naar onze verhouding met de ander en tussen de gemeenschappen hevig op. Frappant was dat de twee opvoeringen daar een fundamenteel ander antwoord op bleken te formuleren. Als de wereld een schouwtoneel is, waar lag dan het verschil?
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden