EEN GEËNGAGEERD ARCHITECT. De erfenis van modernist Willy Van Der Meeren

De modernistische architect Willy Van Der Meeren (1923-2002) brak graag een lans voor constructies met een korte levensduur, maar ironisch genoeg genieten veel van zijn gebouwen ruim een halve eeuw na hun oprichting een beschermde status. Zijn zopas gerenoveerde avant-gardistische woontoren Ieder zijn huis in Evere is nu weer als nieuw. De schrijverswoning Maurice Roelants op de Tomberg in Sint-Martens-Lennik wordt momenteel onder handen genomen en ook voor de minder bekende, maar beschermde kunstenaarswoning Leclercq-Vandamme in Leuven bestaan restauratieplannen. Ondertussen gaat architectuurcriticus Mil De Kooning onverdroten voort met het in kaart brengen van de invloedrijke erfenis van de socialistische architect. Ter gelegenheid van Open Monumentendag Vlaanderen (13 september 2015) presenteerde hij samen met collega Ronny De Meyer (Universiteit Gent) opnieuw een tentoonstelling over Van Der Meeren, dit keer in de droogloodsen van een voormalige steenbakkerij in Boom.1

In de onmiddellijke omgeving van die steenbakkerij hebben De Kooning en De Meyer onlangs een leegstaande, met afbraak bedreigde houten prefabschool van Willy Van Der Meeren en Léon Palm ontdekt. Volgens De Kooning, die het archief van Willy Van Der Meeren beheert, moet het een van de laatste exemplaren in België zijn, naast een schooltje in Zoutleeuw. “De kans bestaat dat we het gebouw kunnen redden en er een nieuwe bestemming aan geven die een impuls geeft aan de omgeving”, zegt hij. Die omgeving doet ook vandaag nog denken aan beschrijvingen in de novelle Klinkaart (1954), met de stugge, wroetende personages van Piet van Aken, die hun slavenbestaan leidden tussen de steenbakkerijen langs de Rupel.