In deze column lees je wat er gebeurt als een auteur zijn schrijfkamer verlaat.
Thomas Heerma van Voss gaat uit eten met zijn Duitse uitgever. ‘Hij bestelde drie glazen. Toen bleek dat niemand anders wijn wilde, dronk hij ze alle drie zelf op.’
Plots bevindt Thomas Heerma van Voss zich weer in die vreemde parallelwereld waar hij vroeger ook soms min of meer per ongeluk in tuimelde: een hotel.
De biografie van een BN’er schrijven: dat klonk als een verleidelijk aanbod. Maar is ghostwriten wel iets voor Thomas Heerma van Voss?
Voor een online schrijfworkshop mag Thomas Heerma van Voss nog eens de deur uit. ‘Iedere paar minuten kwam een compliment naar me toe gedwarreld.’
Kunstenaars krijgen niet meer dan het sociale minimum. En waar mogelijk probeert de staat daar nog iets af te schrapen, merkt Thomas Heerma van Voss.
Ook voor Thomas Heerma van Voss stelt corona de zaken op scherp: schrijven over het virus of juist niet?
‘Wat draag jij aan ons platform bij?’ Weinig doet Thomas Heerma van Voss makkelijker stilvallen dan een poging te concretiseren wat iets inhoudt of maatschappelijk voorstelt.
Thomas Heerma van Voss was virtueel schrijver in residentie. ‘Ik zag je vaker dan mijn vrienden en familie. Dan iedereen eigenlijk.’
Een vraag van een scholier doet Thomas Heerma van Voss nadenken over zijn werk. ‘Ik zou niet hoger dan een acht scoren voor een toets over mijn eigen verhaal.’
Die keer dat Thomas Heerma van Voss bijna op televisie kwam.
De laatste tijd zit Thomas Heerma van Voss in gedachten geregeld aan een tafel met de veelbesproken rapper Lange Frans en zijn vroegere echtgenote.
Thomas Heerma van Voss balde zijn vuist voor Black Lives Matter. Maar heeft hij als witte jongeman wel recht van spreken over zwarte cultuur?
Wat gebeurt er als Thomas Heerma van Voss zijn schrijfkamer niet meer uit mag? Dan vindt hij zijn eigenlijke debuut terug: een album vol gangsterrap.
Wat quarantaine doet met Thomas Heerma van Voss? Weinig, want hij is het gewend om thuis te zitten. Tot hij moet opdraven voor virtuele ontmoetingen en hij in trainingsbroek over perspectiefwisselingen oreert.
Behalve een feestelijke aangelegenheid is het uitbrengen van een nieuw boek ook onvermijdelijk een les in nederigheid en geduld.
Thomas Heerma van Voss leest Jan Arends voor, een stagiair filmt het gebeuren. En dan valt de schrijver uit zijn rol.
Thomas Heerma van Voss verlaat zijn schrijftafel voor een radio-interview. ‘Dat lezen, heel leuk, maar ik heb er gewoon de rust niet voor.’
Thomas Heerma van Voss ontmoet een Duitse man die een tekst van hem wil uitgeven. ‘Of hij mijn verhaal wel gelezen had, bleef in het midden.’
