Simon Vestdijk

Wat blijft er nog over van Vestdijks oeuvre en de vulkanische kracht waarmee hij boeken de wereld in bracht? Daniël Rovers onderzoekt het.

Harry Bekkering stelt zich in zijn boek tot doel om de poëzieopvatting van Vestdijk zo nauwkeurig mogelijk te reconstrueren en te interpreteren aan de hand van zijn literair-essayistisch werk. Ook Martin Hartkamp gaat op zoek naar een ware interpretatie van Vestdijks werk en schuwt daarbij de polemiek en de genadeloze ironie niet. Hij is misschien een eenzijdig en eigengereid interpretator, maar als gids in het Vestdijkuniversum lijkt hij onovertroffen.

Harry Bekkering, Veroverde traditie. De poëticale opvattingen van S. Vestdijk, Martin Ros-De Herenpers/De Bezige Bij, Amsterdam, 1989.

Martin Hartkamp, Identificatie en isolement. Een visie op Vestdijk, Bert Bakker, Amsterdam, 1988.

In 1998 werd de honderdste geboortedag van Simon Vestdijk herdacht. In dit artikel gaat de auteur na wat er anno 1998 nog rest van Vestdijk. Wordt hij nog gelezen? Wat is er van hem in de boekhandel nog verkrijgbaar. Was 1998 een herdenkings- of een herontdekkingsjaar?

In de reeks “Het oog van de dichter” bespreekt Anton Korteweg gedichten die op een schilderij zijn gebaseerd. Deze negende aflevering handelt over “Terras met Herculesbeelden” van S. Vestdijk, naar een schilderij van Carel Willink.

"

Recensie van: Willem Brakman & Simon Vestdijk, Gaven, giften en vergiften. Brieven, ingeleid en samengesteld door Nico Keuning, Querido, Amsterdam, 2018, 176 p.

Wie het werk van Vestdijk enigszins overziet, kan gemakkelijk de terugkerende, gemoduleerde, gefraseerde, getransponeerde motieven herkennen, maar wie het lijfelijk spoor van Vestdijk zoekt ziet een schim ontvluchten.

In 1968, het jaar van zijn zeventigste verjaardag, zijn van S. Vestdijk maar liefst drie romans verschenen en twee boeken aan hem en zijn ontzagwekkend oeuvre gewijd.

Simon Vestdijk en de componist Willem Pijper vatten in 1939 het plan op om samen de opera Merlijn te schrijven. Vestdijk beëindigde het libretto, maar bij zijn dood had Pijper de partituur nog maar voor de helft voltooid. Over de samenwerking tussen beiden publiceerden Arthur van Dijk en Mieke Vestdijk het boek: Merlijn. Het ontstaan van een opera in brieven en documenten (Nijgh en Van Ditmar, Amsterdam, 1992, 296 p.).

Recensie van: Wim Hazeu, Vestdijk, een biografie. De Bezige Bij, Amsterdam, 2005, 1.005 p.

Kritische bespreking van de studie van A. Venema over het oorlogsverleden van S. Vestdijk.

Adriaan Venema, Schrijvers, uitgevers & hun collaboratie, deel 3b: S. Vestdijk, Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam.

Deze essaybundel bevat stukken uit de periode van 1977 tot 1992, ondergebracht in drie rubrieken. De eerste twee afdelingen gaan over de verhouding tussen poëzie en beeldende kunst en over de dichter Vestdijk. Het derde deel bevat grotendeels literair-kritische stukken.

T. van Deel, Als ik tekenen kon, Querido, Amsterdam, 1992, 200 p."

Uiterst negatieve evaluatie van Hans Visser, Simon Vestdijk, een schrijversleven, Uitgeverij Kwadraat, Utrecht, 1987. Er wordt uitvoerig uit de doeken gedaan waarom deze biografie niet deugt.