www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Luuk Gruwez is zeventig geworden. Voor de West-Vlaamse dichter, prozaïst en essayist, die vijftig jaar geleden debuteerde met zijn dichtbundel ‘Stofzuigergedichten’, is schrijven ‘een gevecht tegen de vluchtigheid’. In dit dossier bundelen we onze stukken over de bekroonde auteur.
Gruwez vangt zijn waarnemingen in zoekend en toch buitengewoon trefzeker proza.
Recensie van: LUUK GRUWEZ, De eindelozen, De Arbeiderspers, Amsterdam, 2015, 64 p; Garderobe. Een keuze uit zijn gedichten, 386 p.
In de reeks “Het oog van de dichter” bespreekt Anton Korteweg gedichten die op een schilderij zijn gebaseerd. Deze negentiende aflevering handelt over ‘Venus’ Voorspel’ van Luuk Gruwez, geïnspireerd op het schilderij Venus van Lucas Cranach de Oude.
Recensie van: LUUK GRUWEZ, Ik wil de hemel en ik wil de straat. Poëzie en trawanten, De Arbeiderspers, Amsterdam, 2016, 306 p.
Bloemlezing van 8 gedichten uit het afgelopen jaar, geselecteerd door Jozef Deleu. Deze aflevering bevat gedichten van: H.H. ter Balkt, Luuk Gruwez, Ingmar Heytze, Peter Holvoet-Hanssen, Anton Korteweg, Tonnus Oosterhoff, Miriam Van hee en Anne Vegter.
Recensie van: Charles Ducal, Alle poëzie dateert van vandaag, Poëziecentrum, Gent, 2010, 64 p. Recensie van: Luuk Gruwez, Pizza Peperkoek & andere geheimen, Poëziecentrum, Gent, 2009, 40 p. Recensie van: Paul Bogaert, Verwondingen, Poëziecentrum, Gent, 2008, 48 p.
Dirk de Geest bespreekt ‘Lagerwal’, de nieuwe bundel van Luuk Gruwez.
In dit artikel leest Elke Brems het proza van de Vlaamse auteur Luuk Gruwez als genealogisch proza.
Piet Gerbrandy houdt de nieuwe bundel ‘Dieven en geliefden’ (2000) van Luuk Gruwez kritisch tegen het licht.
Met zijn tweede dichtbundel heeft Luuk Gruwez wel degelijk zijn stem gevonden, schrijft Willy Spillebeen.
