Zoekresultaten voor “raf willems”

NULL

Recensie van: LUDO STYNEN, Jan Frans Willems. Vader van de Vlaamse Beweging, De Bezige Bij Antwerpen, 2012, 508 p. "

Op 2 september 1920 wonnen de Rode Duivels hun eerste en enige trofee. Tijdens de voetbalfinale op de Olympische Spelen in Antwerpen versloeg het Belgisch elftal Tsjecho-Slowakije met 2-0. Die zege kroonde België tot Olympisch én wereldkamp...

Presentatie van een kleine autobiografische tekst van Pieter Geyl in Zuid-Afrika. Verslag van de lezingentournee langs universiteiten in Zuid-Afrika . Juli-december 1937\ verzorgd en toelicht door P. van Hees en A.W. Willemsen."

Delen 7,8 en 9 over De Vlaamse Gemeenschap. Deel 6: derde en laatste deel over de Vlaamse Beweging, nl. na 1940. Met bijdragen van A.W. Willemsen, Willem C.M. Meyers, Maurits Coppieters, Guido Provoost, August van den Brande, Urbain Claeys,...

Zo’n gloed zie je maar zelden in het Vlaamse theater. Het debat over white privilege en black consciousness resoneert hevig in deze voorstelling.

Voetvolk heeft een heel eigen gezicht, in niets te vergelijken met andere Belgische dansgezelschappen. Gruwez danst wild en beheerst tegelijk.

Zitten, zwijgen en kijken was ooit het devies. Nu mag de toeschouwer deelnemen of zelfs mee creëren.

Is de Congoroman ‘dat onbenullige genre’ vol ‘avonturen van paters, jagers en ambtenaren’? Het is veel meer dan dat, zo beseft de lezer van Koloniseren om te beschaven.

Jan van Mersbergen speelt in zijn nieuwste roman De onverwachte rijkdom van Altena met de mogelijkheden die het biedt als je taal en werkelijkheid naar je hand durft te zetten.

De voorstellingen van het Brusselse Peeping Tom zijn opgebouwd uit een ongewone mix van hyperrealistische decors en fysiek surrealisme, virtuoze dansers en lokale figuranten. Een unheimisch portret.

In zijn column viert Gaston Durnez een dubbele verjaardag: het is 30 jaar geleden dat Simenon overleed en 90 jaar dat Maigret werd geboren.

De literaire actualiteit uit Vlaanderen en Nederland op een rijtje.

Wim Chielens beschrijft de vele monumenten die kort na WOI aan beide kanten van de Frans-Belgische opgericht werden.

Superdiversiteit en interculturaliteit zijn onomkeerbare feiten. Een erg mondige generatie met diverse achtergronden eist haar plek op. Hoe wordt die discussie gevoerd in de Vlaamse cultuursector?

Waarom kleurt Nederland op Koningsdag en bij wedstrijden van het nationale elftal nu juist oranje en niet pakweg geel of rood?