De bomen aan weerszijden van de weg ruisten lang. Literaire non-fictie van Mathijs Deen
Recensie van: Mathijs Deen, Over oude wegen, Thomas Rap, Amsterdam, 2018, 416 p; De wadden, 2013, 336 p.
Zoekresultaten voor “maarten dessing”
61 ResultatenIedere pagina schreeuwt: lees deze boeken zelf! Lodewijk Verduin over Jeroen Brouwers
Verduin schreef een enthousiasmerende introductie tot Brouwers’ literaire universum.
Een plus een is geen twee. ‘De nieuwe rivier’ van Eva Meijer
De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.
Een baboesjka spreekt. ‘Foon’ van Marente de Moor
Met haar vierde roman Foon wint Marente de Moor de F. Bordewijk-prijs 2019.
Prachtige pagina’s in een te gehaast uitgewerkte roman. ‘Mooi doodliggen’ van A.F.Th. van der Heijden
In Mooi doodliggen van A.F.Th. van der Heijden is de actualiteit nooit ver weg.
Hoe de lezer te prikkelen. Drie romans van Anne Eekhout
Met haar derde roman ‘Nicolas en de verdwijning van de wereld’ wint ze de prijs voor het Beste Boek voor Jongeren 2020.
Dit was dan toch de laatste keer. ‘Liefde, als dat het is’ van Marijke Schermer
Schermer doet een direct appel op de lezer om zelf na te denken.
‘De overheid moet dringend een visie op onderwijs formuleren’
De universiteiten in Nederland verzaken hun belangrijkste taak, vindt filosoof Ad Verbrugge: de intellectuele ontwikkeling van het land. Maar hij ziet verandering. ‘Er is alleen meer nodig dan een klein zetje.’
Jeroen Brouwers wint de Libris Literatuur Prijs met ‘Cliënt E. Busken’
Wat Brouwers’ twaalfde roman ('Cliënt E. Busken', 2020) tot een meesterwerk verheft, is andermaal het verbluffend fris gebleven taalspel.
Onmiskenbaar cool. ‘Volt’ van Roderik Six
In 'Volt' gaat inhoudelijke vaagheid wonderwel samen met stilistische zorgvuldigheid en helderheid.
Hoe het te zeggen. Tekens van leven van Frederik Willem Daem
Met zijn debuutroman bevestigt Daem het beeld dat uit zijn verhalenbundel van 2015 sprak: hij heeft onmiskenbaar talent, maar wil te veel tegelijk.
Ilja Leonard Pfeijffers Boekenweekgeschenk is boven alles een pleidooi voor literatuur
Betekenis ontstaat pas in boeken. Dat laat Pfeijffer op slimme wijze zien in ‘Monterosso, mon amour’.
‘Er is in feite geen neutrale standaardtaal’
Iedereen moet weten wat correct Nederlands is. Maar er moet ook ruimte zijn voor andere variëteiten. Want dé standaard spreekt niemand.
‘Bernhard! Wat zie jij eruit’. ‘De Saamhorigheidsgroep’ van Merijn de Boer
Met dit mild-satirische portret van het linkse milieu uit de jaren 80 wint De Boer de BNG Bank Literatuurprijs en De Inktaap.
Tja. Het kan. ‘Stemvorken’ van A.F.Th. van der Heijden
Stilistische brille houdt dit erg forse boek overeind. Maar het verhaal kent te weinig diepgang bij de personages en bevat te veel herhalingen.
‘Willem die Madoc maakte’ van Nico Dros: het boek dat vernietigd móést worden
Dros wekt de raadselachtige auteur van het epos Van den Vos Reynaerde tot leven. Wint hij er de Boon mee?
De razernij tegen het moderne zwelt aan. ‘Furore’ van Christiaan Weijts
In zijn ambitieuze zevende roman zet Weijts de lezer voortdurend aan het denken over de gevolgen van de huidige technologische ontwikkelingen.
Seks, drank en scheve man-vrouw-verhoudingen. ‘Het aanbidden van Louis Claus’ van Helena Hoogenkamp
Met subtiele zinnen en een zorgvuldige compositie laat Hoogenkamp haar debuutroman ontsnappen aan een al te snel oordeel.
Wie zijn die sympathieke charlatans? ‘De minzamen’ van Koen Peeters
Juist door niets te benoemen, maar er tastend en vragend omheen te cirkelen, weet Koen Peeters in deze roman iets te zeggen over grote thema’s als vriendschap, de dood en de zin van het bestaan.
De druppel werd één met de zee. ‘Arc’ van Richard Osinga
Met korte hoofdstukken over zeer uiteenlopende personages leidt Richard Osinga de lezer soepel door zijn zesde roman, die is vernoemd naar het ‘geheugen-gen’
Niets, of hooguit een flard. 'Alle mensen die ik ken' van Lisa Huissoon
In haar debuut somt Lisa Huissoon, de titel getrouw, alle mensen op die ze kent. De combinatie van intense intimiteit, filosofische diepgang en speelse vindingrijkheid maken 'Alle mensen die ik ken' hoogst fascinerend.
De lijkgele kleur van een gepelde knoflookteen: ‘Herfstdraad’ van Jamal Ouariachi
Ouariachi slaagt erin om de maatschappelijke polarisatie te verwerken tot een geslaagd boek.
IEDER VUURTJE MOET WORDEN AANGEWAKKERD. Staat van de Unie 1 over Nederlands in de wereld
Liefde voor het Nederlands hebben buitenlandse sprekers van de taal zeker, zo bleek op het eerste Ons Erfdeel-colloquium ter gelegenheid van het zestigjarige bestaan van het tijdschrift. Maar er zijn voldoende middelen nodig om liefhebber...
De druk op de oude meesters. Staat van de Unie 4: wereldberoemde kunst uit de Lage Landen
Iedere stad verwelkomt graag een grote schare toeristen. Hoe moeten musea omgaan met die ambitie? Zij hebben de oude meesters in hun collectie die in de Lage Landen dé magneten zijn voor buitenlandse bezoekers. Het antwoord van de museum...
EEN ONTROEREND SPROOKJE. “Compassie” van Stephan Enter
Recensie van: STEPHAN ENTER, Compassie, Van Oorschot, Amsterdam, 2015, 160 p.
