Een paar jaar geleden kreeg Melvin Moti (1977) eindelijk de kans om een speelfilm te maken. Dreamlife (2020) is een zinsbegoochelende dwaaltocht door de thema’s en fascinaties die al langer door het oeuvre van de Rotterdamse kunstenaar spok...
In haar opmerkelijke video’s zit er een constante spanning tussen wat beweegt en wat stilstaat of is stilgezet.
Vervaet gaat een druk najaar tegemoet, met onder meer twee solo-exposities waarin de binnen- en buitenwereld door elkaar lopen.
Het doek stond haar even tegen. Dus legde de schilder zich toe op sculpturen, installaties, video. Nu is ze, met een omweg, teruggekeerd naar het platte vlak.
Vaak valt haar oog op alledaagse, bijna lullige onderwerpen: een radiator, twee laarzen, een stippeltjesonderbroek.
Annabelle Binnerts ziet de mogelijkheden van ambiguïteit. Ze heeft een voorkeur voor woorden, schaduwen en landkaarten: eerder plaatsvervangers dan de dingen zelf.
De jonge Nederlandse kunstenaar is even gefascineerd door beroemde schilderijen als door triviale afbeeldingen.
De kunstenaar is voortdurend onderweg naar residenties, voorstellingen en exposities. Daar bouwt hij nieuw werk met een verfrissende houtje-touwtje-achtige uitstraling.
Emma van der Leest onderzoekt hoe ze met bacteriën en algen duurzame materialen kan maken. Tot 1 maart 2020 is haar werk te zien in MU in Eindhoven.
Wouter Paijmans schilderde altijd graag, maar gaandeweg stapte hij over op andere media. Toch is er ook wanneer hij met aluminium of textiel werkt nog een schilderkunstige benadering te zien.
Het gaat Wong in haar video’s om een diepgravende kwestie: hoe de werkelijkheid vorm krijgt.
De kunstenaar uit Den Haag bouwt overrompelende ervaringen in de vorm van grote installaties. Effectbejag vind je bij hem niet, wél een even speelse als onderzoekende houding.
In haar collages combineert Lieke van der Made diverse stemmen en geschiedenissen tot een nieuw geheel dat uitnodigt tot verder onderzoek.
Recensie van: Mischa Andriessen, Dwalmgasten, De Bezige Bij, Amsterdam, 2016, 80 p; Huisverraad, 64 p; Uitzien met D, 2008, 64 p.
Meindert Talma (1968, geboren in Friesland, woonachtig in Groningen) wordt soms even liefkozend als paradoxaal “Nederlands onbekendste popster” genoemd. Die beschrijving nam hij over als ondertitel van een reeks autobiografische romans wa...
Recensie van: CHARLOTTE VAN DEN BROECK, Nachtroer, De Arbeiderspers, Amsterdam, 2017, 81 p; Kameleon, 2015, 62 p.
Recensie van: MAX TEMMERMAN, Zondag acht dagen, Vrijdag, Antwerpen, 2015, 80 p; Bijna een Amerika, 2013, 60 p; Vaderland, 2011, 48 blz.
