Ergerlijk Engels
Waarom zwichten Nederlanders zo gemakkelijk voor de Engelse taal? Cultuurfilosoof Ton Lemaire ergert zich al jaren aan de onnodige overname van Engelse woorden waarvoor een goed Nederlands alternatief bestaat.
www.de-lage-landen.com
Context bij cultuur in Vlaanderen en Nederland
Waarom zwichten Nederlanders zo gemakkelijk voor de Engelse taal? Cultuurfilosoof Ton Lemaire ergert zich al jaren aan de onnodige overname van Engelse woorden waarvoor een goed Nederlands alternatief bestaat.
Recensie van: TON LEMAIRE, Verre velden. Essays en excursies 1995-2012, Ambo|Anthos, Amsterdam, 2013, 382 p.
Antropoloog en filosoof Ton Lemaire liet in 1990 Nederland en het academische leven achter zich en trok zich terug in het Zuid-Franse Dordogne, om er een bestaan als ecoboer, maar ook als schrijver en cultuurfilosoof op te bouwen. Naar aanl...
Recensie van: Ton Lemaire, De val van Prometheus, Over de keerzijden van de vooruitgang, Ambo/Anthos, Amsterdam, 2010, 352 p.
Recensie van: Ton Lemaire, Onder dieren. Voor een diervriendelijker wereld, Ambo Anthos, Amsterdam, 2017, 507 p; Eva Meijer, De soldaat was een dolfijn. Over politieke dieren, Cossee, Amsterdam, 2017, 116 p.
Een essay waarin Ton Lemaire zich stoorde aan de overname van Engelse woorden in het Nederlands, noopte onze taalcolumnist Marten van der Meulen tot een reactie.
Recensie van: Ton Lemaire, Met open zinnen. Natuur, landschap, aarde, Ambo, Amsterdam, 2002, 359 p.
De vijfde roman van Meijer is gebouwd op een krachtige metafoor voor onze omgang met de aarde.
Onze boeiendste stukken van dit jaar over taal: van dekolonisering tot liefdesverklaring en van ergerlijk Engels tot de mogelijkheden van artificiële intelligentie.
In het uitgelichte dossier van de lage landen 2-2021 richten we ons vanuit helikopterperspectief op het platteland in Nederland en België. Achter dat thema blijkt een veelvoud aan problematieken schuil te gaan.
Soms krijg je de indruk dat Offermans werkelijk ‘alles wat is’ in zijn journaal wil spiegelen.
Schilder en historicus Koen Broucke wandelt door de beeldende kunsten van de Lage Landen en stelt vast: gold het landschap tot voor kort als verdacht, dan is het nu weer overal aanwezig.