Waarom muzikant Fulco het prutsen cultiveert

Hij speelt rock met Stadt, jazz met De Beren Gieren, ‘stoepdisco’ met BeraadGeslagen en Nederlandstalige pop onder zijn eigen naam. Tussendoor was hij ook nog actief als stadscomponist van Gent. Fulco is een kameleon, een creatieve duizendpoot die eenduidigheid schuwt en er, net daarom, soms hevig naar verlangt. ‘Ken je Zelig van Woody Allen? Geloof me, die film gaat over míj.’

Ottervanger: het had een knelpuntberoep kunnen zijn, maar in werkelijkheid is het de achternaam van Fulco, een Nederlandse Gentenaar die tot de productiefste en ongrijpbaarste muzikanten behoort die tegenwoordig de Lage Landen onveilig maken. “Al mijn projecten komen tegemoet aan een specifieke behoefte”, zegt hij. “Onmogelijk me tot één ding te beperken. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd dat ik een rusteloos mannetje ben.”

Fulco groeide op in Brussel, als telg van een welgestelde Nederlandse familie. Zijn vader was topadvocaat, gespecialiseerd in Europees- en competitierecht. Het artistieke gen kreeg hij van zijn moeder, die uitstekend overweg kon met het klavier. Naar zijn eigen zeggen woonde hij op een denkbeeldig eilandje: “We lazen Nederlandse kranten, keken naar de Nederlandse tv. Zelfs de sportclub was Nederlands. Eigenlijk ben ik een Belg die het niet toe wil geven.”