Verontrustende verwantschappen. De beelden van Batia Suter

Foto’s, en bij uitbreiding alle mechanisch geproduceerde beelden, zijn nomadische beelden die een rusteloos, ja, vaak zelfs uitermate avontuurlijk, leven leiden. Gisteren gingen ze nog traag van hand tot hand (zoals de eerste daguerreotypieën die geliefden als precieuze kleinoden uitwisselden), vandaag flitsen de digitale snapshots bliksemsnel van het ene naar het andere scherm. Ze duiken op in onvermoede plaatsen, verkeren in steeds weer andere milieus. En zelfs al liggen ze uitgeblust stof te vergaren in een of andere donkere lade, een vergeten schoendoos, een vergeeld album of een achteloos achtergelaten boek, dan nog kunnen ze altijd rekenen op de (verliefde) blik van een toevallige passant om hen aan de vergetelheid te ontrukken en een nieuw (een tweede, derde, zoveelste…) leven te schenken.

De in Zwitserland geboren en in Amsterdam gevestigde kunstenaar Batia Suter (°1967) is een van die “toevallige passanten” die oude, vergeten (foto)grafische beelden herontdekken en er een nieuw onderkomen aan geven.