kunst recensie

Verlangen vertelt ons waar het lekt in ‘Desire’ van Louis Janssens

Vier spelers op een klein platform, door het donker omsloten: meer heeft theatermaker Louis Janssens niet nodig om een uur lang intiem theater te ontketenen. In de voorstelling Desire krijgt het stille hunkeren beeldschoon vorm.

We willen allemaal van alles. Meer geld. Misschien een baby. Dat tweede verblijf aan zee. Onze schermen herinneren ons aan wat er zoal te willen valt. Ze zeggen: als je dit kussen koopt, ga je wél kunnen slapen. Of: met deze supplementen heb je nooit meer honger. En oh, heb je het nieuwe rimpelloze voorhoofd van je collega al gezien? Ondertussen is er één ding dat we bijna allemaal écht willen: aanraking. In Desire wordt getast naar en zelfs even geproefd van dit specifieke verlangen. 

Vier jonge acteurs treden uit het donker en stappen in een poederachtig spotlicht. Ze staan knus bij elkaar op een platform en hebben alle vier geen shirt aan. Vier verschillende types, vier andere lichamen. Afwisselend delen ze hun verlangens met het publiek terwijl ze recht de zaal inkijken. Het is meteen duidelijk wat ze willen: veel. 

ik wil klassieke muziek
ik wil antonio vivaldi
Ik wil barok
(…)
Ik wil een man naast mij
een man die voor mij zorgt
een spaanse man
(…)
ik wil kijken in de zon
heel lang
tot het pijn doet

Er ontvouwt zich een intieme ruimte waarin deze figuren, licht ontbloot en dus kwetsbaar, hun verlangens uitspreken. Die verlangens beginnen banaal, haast onschuldig, maar ontwikkelen zich al gauw in een onrustwekkende richting. Intussen is er onder de vier acteurs voortdurend een tederheid aanwezig, waarbij iemands flank wordt gestreeld of de binnenkant van een arm innig gezoend. De spelers op het platform zijn veilig bij elkaar. Dat schept de juiste omstandigheden om het ook te hebben over wat ze níét willen. Daarbij putten ze enerzijds uit onprettige ervaringen uit het verleden en anderzijds uit angst voor toekomstige tegenspoed. 

Het klinkt heel hedendaags, al dat willen. Is het niet kenmerkend voor deze tijd om te streven naar alle verschillende levens die je zou kunnen leiden? We zijn gulzig geworden en willen het allemaal: het gezin én de carrière, de feestjes én de rust. Toch zijn de verlangens op het podium vaak subtiel, eenvoudig zelfs. Ze wijzen erop dat het moeilijk is geworden om zelfs maar een simpel verlangen te realiseren. Geluk voelt nooit ver weg, maar blijft toch ongrijpbaar.

Ook lijken de spelers vaak door de lens van een camera naar zichzelf te kijken. Ze spelen taferelen waarin ze spannende ontmoetingen navertellen, als in een film. Desire benadert het dichtst een filmische enscenering wanneer de recent afgestudeerde Joshua Smits zijn verlangen oproept naar een geile nacht. De erotische ontmoeting wordt ook daadwerkelijk op de bühne opgevoerd. Smits wiegt mee op de muziek in zijn fantasie. Eigenlijk beleeft hij door het uitspreken van zijn wil meer dan wat hij misschien in realiteit zou ervaren, want in deze performance is alles mogelijk. In hun fantasie loopt alles zoals hij het wil, hier wordt hij gezien en begeerd zoals hij het wenst. Al dansend en beschrijvend verliest hij zich even en dat is prachtig.

De opzet van Desire is bedrieglijk eenvoudig, maar de uitkomst des te gevarieerder. Verlangens tonen ons waar de kiertjes van onze levens zitten, ze vertellen ons waar het soms lekt. Tijdens deze voorstelling zetten de acteurs de sluizen van hun verlangens wijd open door deze verborgen werelden radicaal met ons te delen. 

Op het einde brengen ze hun hoofden dicht bij elkaar en lipsyncen ze een stuk van Vivaldi met altus Philippe Jaroussky. Vooral de sensualiteit waarmee iedere speler het zingen klankloos invult overtuigt. De vier handelen niet echt naar hun verlangen en ze zingen niet echt mee, maar toch heb je dit als toeschouwer écht meegemaakt. Desire overstijgt de inlossing van een wens, door hem ongecensureerd uit te spreken. 

Gezien tijdens Het TheaterFestival in deSingel in Antwerpen. Desire is de komende maanden nog te zien in Nederland en Vlaanderen.

• De Mediakaravaan 2024
• Theater
• Theaterfestival