literatuur
VADER NA VADER BLIJKT WEGGEWAAID. Het oeuvre van Victor Schiferli
(Koen Vergeer) ONS ERFDEEL – 2016, NR 2, PP. 80-87
Victor Schiferli debuutbundel, Aan een open raam (2000), werd positief ontvangen en genomineerd voor de C.Buddingh’-prijs. De poëzie werd geprezen als volwassen, virtuoos, intelligent en relativerend. In de receptie van de twee volgende bundels kwam vooral die relativering naar voren. Critici schreven waarderend over de vervreemding en de humor, maar vooral over de gelatenheid en de ingehouden melancholie. Volgens Rob Schouten bewees Schiferli in Verdwenen obers (2005) zelfs dat “een betrekkelijke matheid” ook mooi kon zijn. Schiferli’s roman, Dromen van Schalkwijk (2012), werd op eenzelfde manier ontvangen. “Een liefdevol en melancholiek portret van een jeugd in de jaren tachtig”, aldus Peter Buwalda. En Vrij Nederland oordeelde: “Een beetje braaf is het wel.” Helaas krijgen critici op hun podia doorgaans niet de ruimte om een nieuw werk in perspectief te zetten. Want met Dromen van Schalkwijk smeedde Schiferli zijn kleine oeuvre tot een bijzonder sterk geheel. Dat zal ik hier laten zien. Schiferli’s recentste bundel, De man van vroeger (2015), sluit daarbij aan en gaat tegelijk ook verder.
"
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden