NLUIT HET ARCHIEF: Sarah de Lange en Kris Deschouwer over populisme in de Lage Landen
In Vlaanderen heeft men het over verloren voorwerpen. In Nederland zijn ze gevonden. En als we dat verlies in deze bijzondere tijden nu eens echt omzetten in vinden?
Neem nu onze archieven. Ik wil graag één keer per twee weken een stuk uit ons archief opdiepen dat nu eens niets te maken hoeft te hebben met corona. Gewoon een goed stuk, dat ons een ander perspectief geeft op de dingen, of een nieuwe betekenis krijgt na enkele jaren. Een gevonden voorwerp.
Bladerend door de jaargang 2011 botste ik op de titel “Het volk is verdeeld”. Ik was nieuwsgierig naar dit gesprek tussen twee politicologen over “populisme”, negen jaar geleden. Zouden de analyses standhouden? Wat is hopeloos gedateerd? Wat blijft?
In 2011 was er nog een politieke fractie met de naam Lijst Dedecker in Vlaanderen, en er was nog niets te bespeuren van Forum voor Democratie in Nederland: Wilders heerste nog en verleende zelfs gedoogsteun aan het kabinet- Rutte 1; de radicaal-linkse PVDA/PTB was nog onbeduidend in België.
Het gesprek begint met een nog altijd juiste omschrijving van het begrip “populisme”. Voor de populist is het volk één en ondeelbaar en hij beweert namens dat volk te spreken. De tegenstander is het establishment, de “elite”. Het “cordon sanitaire” tegen het radicaal-rechtse Vlaams Belang komt ter sprake, te verdedigen vanuit een ethisch standpunt, maar politiek-strategisch niet geslaagd. En vandaag? Er was in 2011 behoefte aan “tegenverhalen”. Het is bijna een decade later niet anders. En overigens is het volk altijd verdeeld.
Tolle et lege.
Lees het gesprek hier.
nl
