NL
In Vlaanderen heeft men het vaak over verloren voorwerpen. In Nederland zijn ze eerder gevonden. En als we dat verlies in deze bijzondere tijden nu eens echt omzetten in vinden?
Neem nu onze archieven. Ik wil graag één keer per twee weken een stuk uit ons archief opdiepen dat nu eens niets te maken hoeft te hebben met corona. Gewoon een goed stuk, dat ons een ander perspectief geeft op de dingen, of een nieuwe betekenis krijgt na enkele jaren. Een gevonden voorwerp.
Een beschaafd mens moet van Parijs houden. Maar wie kan er gaan wonen? Adriaan van Dis heeft het gedaan. In 2004 bracht hij zijn hele hebben en houden terug tot zestig vierkante meters in een “hôtel particulier” in het zesde arrondissement, gelegen op de plek waar Marquis de Sade was geboren. Hij schrijft kostelijk over de Franse bureaucratie bij een verhuis en brengt een bezoek met alle zintuigen open aan het Salon International de l’Agriculture. Tienduizend stappen zet hij per dag. Hij loopt de 181 treden van de metrohalte Abbesses in Montmarte op, noteert de afgevallen kilo’s, ziet de prijs van de bedelaars in zijn buurt omhooggaan.
De schrijver was Nederland ontvlucht. Intussen zit hij er opnieuw. Maar zijn passage in Parijs heeft hij alvast gehad.
Lees het stuk hier.
nl
