Tien jaar Vlaamse filmproductie (1976-1985)

Tot 1983 heerste er een ware malaise in de Vlaamse filmwereld. De reden daarvan ligt hoofdzakelijk bij de overheid, die weinig interesse voor deze kunstvorm aan de dag legt. Ion 1983 komt een nieuwe subsidieregeling tot stand, maar dit verandert niets aan de situatie dat de belangrijkste subsidiegever het Ministerie van Economische Zaken blijft, i.p.v. dat van Cultuur. \Kwaliteit is van minder belang dan het aantal meters celluloid dat door de camera loopt.\" Ondanks die benarde filmproductieomstandigheden halen toch nog enkele Vlaamse lange speelfilms de bioscoopzaal. Dat is uitsluitend te danken aan het idealisme van een aantal cineasten. De auteur bespreekt kort de huidige tendensen: de trend van het verfilmen van bekend literair werk is afgezwakt, maar vaak moeten regisseurs overschakelen op puur commerciële films, omdat het betere werk commercieel een flop is. De auteur komt tot de harde conclusie dat er in de huidige situatie geen sprake kan zijn van de ontwikkeling van enige Vlaamse beeldindustrie en -cultuur van niveau. \"Zowel politieke omwil wegens persoonlijke belangen als onbevoegdheid en desinteresse voor filmcultuur van de kant van de overheid zijn er de oorzaak van dat Vlaanderen op dat terrein nergens staat.\"