OOG VOOR HET UITGESLOTENE. De aanpak van curator en critica Catherine de Zegher

In 2013 heeft de stad Gent Catherine de Zegher benoemd tot directeur van het Museum voor Schone Kunsten (MSK). Wat voor De Zegher een terugkeer naar haar thuisland betekent, zou voor het MSK het startsein kunnen zijn van een nieuw inhoudelijk verhaal.

Een blik op de carrière van De Zegher maakt indruk om verschillende redenen: er is de snelle opeenvolging van topfuncties en haar tientallen essays en boeken over kunsttheorie, hedendaagse kunst en de relatie tussen gender en de artistieke praktijk.

Gevraagd naar de rode draad in haar diverse loopbaan, stipt De Zegher het belang aan van consequente keuzes. Ze is professioneel groot geworden in een tijd waarin directeuren en curatoren in de eerste plaats een individuele visie konden uitdragen, en minder gebonden waren aan de logica van de markt. Haar beslissingen lijken dan ook niet ingefluisterd te zijn door carrièreoverwegingen. Ook al bewijst haar professionele carrière dat ze, samen met haar landgenoot Chris Dercon (directeur van het Tate Modern in Londen), tot de top van de internationale kunstscene behoort, toch valt uit de lange lijst van leidinggevende posities die ze heeft betrokken in de eerste plaats een inhoudelijk verhaal te reconstrueren.

Ze toont dat passie en overtuiging sterkere drijfveren zijn dan de veeleer economisch gerichte aanpak die vandaag in zoveel maatschappelijke sectoren is doorgedrongen.