Ongegeneerd gluren in beroemde schrijverslevens. Vijftig jaar Privé-Domeinreeks

Het is moeilijk om geen zwak te koesteren voor de Privé-Domeinreeks. Het romige papier, de welgekozen covers, de herkenbare Bembo-letter én uiteraard de plejade aan egodocumenten en herinneringen uit de complete wereldliteratuur: geen wonder dat de serie de hebzucht van de verzamelaar opwekt. Bibliofielen beschermen de delen dan ook als goudklompjes in hun boekenrayons. Bij winkeldieven is Privé-Domein bij uitstek gewilde waar. De hoogwaardige serie blijft een van de paradepaardjes van uitgeverij De Arbeiderspers. Sinds 1966 serveert Privé-Domein autobiografische geschriften van beroemde schrijvers, kunstenaars, musici, filosofen, fotografen of denkers.

Ruim 280 delen lang komt de reeks ongegeneerd tegemoet aan ons literaire voyeurisme en biedt ze tegelijk een onovertroffen tijdsbeeld. Egodocumenten spreken meer dan ooit tot de verbeelding. Het blijvende succes van de reeks weerspiegelt wellicht onze toegenomen drang om dicht op de huid te zitten van onze geliefde schrijvers, hen hun diepste zielenroerselen te ontfutselen en ons te spiegelen aan andermans bestaan. De passie van literaire speurneuzen en wetenschappers om na de dood van een auteur diens dagboeken of brieven te ontsluiten, op zoek naar onthullingen, is bovendien gesneden koek voor de Privé-Domeinreeks.

Is Privé-Domein de langstlopende literaire boekenserie van de Lage Landen? Veel kan het toch niet schelen, nu de reeks zijn vijftigste verjaardag viert én er meteen ook een ware opstoot is van nieuwe delen, met daarbij nogal wat Nederlandstalige auteurs als Doeschka Meijsing, Heere Heeresma, Ilja Leonard Pfeijffer, Gerbrand Bakker en de brieven van Arnon Grunberg.