Johan Claassen, de thuiszitter en zijn verlangen om te zwerven

Johan Claassen zoekt het materiaal voor zijn kunstwerken in zijn onmiddellijke omgeving. Het is een in kaart brengen, een archeologiestudie zonder wetenschappelijk doel, het verkennen van een verleden. De criteria op grond waarvan de selectie plaatsvindt zijn gericht op expressiviteit, niet op esthetica. Kunsthistorisch dient zijn werk ondergebracht te worden bij de zogenaamde Spurensicherung: een term die door de recherche wordt gebruikt bij het opsporen van de daders van een misdrijf. Het werk, dat zich kenmerkt door primitivisme en fetishkarakter, is onweerlegbaar romantisch, een vorm van romantiek met een verholen religieuze oriëntatie.