Hoet het telkens verspringt
(Koen Vergeer) Ons Erfdeel - 1991, nr 3, pp. 433-434
In de laatste bundel blijkt de poëzie van Eva Gerlach aan verandering onderhevig: de structuur is niet meer het heilig makende principe, de strofen worden verlaten en de eindrijmen zijn minder dwingend: de poëzie mag komen zoals ze komt. Eva Gerlach, \In een bocht van de zee\", De Arbeiderspers, Amsterdam, 1990."
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden