Het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden was niet gedoemd uiteen te vallen, toch gebeurde het

Een zucht lang waren Nederland, België en Luxemburg één staat: in 1815 brachten de grote mogendheden ze samen in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Maar na een revolutie in 1830 scheurde het Zuiden zich los. Negen jaar later werd de scheiding formeel vastgelegd. Waarom wilde het Zuiden zich afscheiden? Had het ook anders kunnen lopen? In De scheiding die niemand wilde beantwoordt Willem de Bruin die laatste vraag met ja. In dit uitgelichte fragment beschrijft hij via getuigenverslagen dat tot diep in 1830 geen sprake was van een revolutionaire sfeer. De Belgische Revolutie had ook toen zij eenmaal was uitgebroken op tal van momenten een heel andere wending kunnen nemen. Toch werd de breuk onafwendbaar.