NLDit lees je in het sportnummer van ‘de lage landen’
Sport is emotie, sport is competitie, sport is rivaliteit. Allemaal waar, maar sport is ook een spiegel van de maatschappij. Nu de ogen van de wereld zijn gericht op Qatar voor het WK voetbal, trekt de lage landen heldere lijnen tussen sport, kunst en samenleving in het gespierde dossier SAMENSPEL. Daarin kom je te weten waarom Nederlandse atletes wereldwijd triomferen en hoe voetbal de wereld kan redden. Je ontdekt dat sportcommentaar poëzie kan zijn en dat vechten kunst kan worden. Je ziet schilders op schaatsen en flandriens die van overal komen. Naast het dossier lees je over de Maas als brug tussen de Lage Landen, over grenzen aan de groei, over literatuur en empathie en over Stromae als patriot.
Met dank aan de langere vrouwen
Annemiek van Vleuten© Wikimedia Commons
Nederlandse vrouwen winnen op internationaal niveau de ene medaille na de andere wedstrijd. Toeval? Zeker niet: het blijkt een kwestie van mentaliteit, gericht beleid, fysieke lengte en… ‘geboren worden met een fiets onder de reet’.
Voetbal kan de wereld (een beetje) redden
Corruptie, hooliganisme en WK’s in discutabele landen: er valt veel op te merken over professioneel voetbal. En toch is geen sport meer geliefd. Net die populariteit gebruiken clubs voor community building of gemeenschapswerk. Een schaamlapje, zeggen critici. Pure maatschappelijke winst, menen voorstanders. Wie heeft gelijk?
Eenzijdige rivaliteit
De derby’s tussen Oranje en de Rode Duivels verlopen vaak op het scherp van de snee – of toch aan de Belgische kant, Nederlanders halen de schouders op. Die eenzijdige rivaliteit heeft een sportieve, maar ook een historische achtergrond.
Geven, jassen, vlassen. Ram bam bam
Commentaar bij sportwedstrijden op televisie is een unieke vorm van taalgebruik: het is met woorden tot leven wekken wat mensen eigenlijk zelf kunnen zien. Dat is veel moeilijker dan het lijkt. Maar als het goed is, krijg je pure klankpoëzie.
De kunst van de perfecte beweging
Boksen? Voor buitenstaanders is die sport louter geweld, maar veel artiesten zien dat anders. Ook artiesten uit België en Nederland hebben hun fascinatie voor vuistvechters virtuoos verwerkt in hun oeuvre. Een verhaal van bloed en bloemen.
Iedereen flandrien
In het wielrennen, maar ook in de politiek en de economie: overal hoor je het woord flandrien. En toch is het geen uitgeholde term, vinden wielerschrijvers Herman Chevrolet en Bieke Purnelle. Niet alleen past hij goed bij het theater dat wielrennen is, je kunt hem ook inclusief gebruiken: ‘Afrikaanse renners zijn de nieuwe flandriens.’
Ik klim dus ik ben
Omdat er hier geen bergen zijn, gaan Nederlandse en Vlaamse auteurs het literaire gevecht aan met het Franse hooggebergte. Aan het eind van hun rit wacht geen gele trui, maar de woordenstrijd levert wel goeie literatuur op.
Als schilders gaan schaatsen
Het beeld van Nederland als schaatsgekke natie gaat terug tot de zestiende eeuw, wanneer Hollandse schilders steeds vaker mensen op het ijs afbeelden. Dat deden ze onder invloed van de Vlaamse meester Bruegel en een – letterlijk – ijzingwekkende episode in onze geschiedenis.
Verder in ‘de lage landen’
Van breuklijn tot brug. ‘In Vlaanderen zijn zaken rond waterbeheer vaak goed geregeld. We laten ons graag door jullie inspireren’, klinkt het vanaf de Nederlandse Maasoever in ons stuk over samenwerking rond rivierbeheer. Broodnodig in tijden van dramatische overstromingen en langdurige droogte.
Grenzen aan de groei. Wat heeft vijftig jaar beroering over milieuthema’s opgeleverd? Weinig reden tot optimisme, zo blijkt uit recente boeken van onder meer Geert Buelens, Jaap Tielbeke en David Van Reybrouck.
Literatuur en empathie. Je hoort het wel vaker: lezen maakt van ons betere mensen, want het verhoogt onze empathie. Zou het echt?
De universele patriot. Stromae laat zijn belgitude en Brusselse patriottisme botsen met een veelheid aan perspectieven. Zo verklankt hij de superdiverse samenleving.
Normaal bestaat niet. Of toch zeker niet in het Haarlemse Museum van de Geest, dat zichzelf heruitvond en zo een prestigieuze Europese prijs won.
En ook nog:
Amsterdam, de begeerde boekenstad waar je voortdurend wordt begluurd
Pieter Gaudesaboos: prentenboekmaker op ontdekkingsreis
Voortvarende neerlandici in Nijmegen
Toneelgeluk tussen de bomen: het Amsterdamse Bostheater
Derby der Lage Landen: Ivo Victoria en Herr Seele
GERECENSEERD: Anjet Daanje – Het lied van ooievaar en dromedaris | Annette Portegies – Weerspiegeld in een waterglas. Maurice Gilliams 1900-1982 | Ted van Lieshout – Beitelaar | Marja Pruis – Boos meisje | Arno Van Vlierberghe – Ex Daemon | Paul Demets – De bijendans | Carel Peeters – Lof van de combinatie | Willem Brakman – Leesclubje | Nikki Dekker – diepdiepblauw | Joachim Pohlmann – Weesland | P.F. Thomése – Swansdale | Tom Lanoye – Swansdale | Hans Dijkhuis – Descartes. Zijn Nederlandse jaren | Kas Swerts – 100 jaar trippen | Andreas Stynen en Gerrit Verhoeven – Bestemming België | Alla Peeters en Petra Sleeman – Taalmysteries.
Deze pennen schreven mee aan de lage landen 4/2022: Maarten Buser, Pieter Coupé, Filip De Ceuster, Steven Delarue, Maarten Dessing, Lennert De Vroey, Edo Dijksterhuis, Piet Gerbrandy, Thomas Heerma van Voss, Frank Heinen, Frank Hellemans, Pieter Leroy, Lut Missinne, Jos Nijhof, Mirjam Noorduijn, Tijl Nuyts, Cyrille Offermans, Marian Rijk, Lisa Rooijackers, Manfred Sellink, Nelleke Teughels, Hendrik Tratsaert, Dirk Vandenberghe, Jan Van den Berghe, Anne van den Dool, Barber van de Pol, Lieke van den Krommenacker, Guido Vanheeswijck, Tomas Vanheste, Lodewijk Verduin, San F. Yezerskiy.
Reacties
Reacties zijn gesloten.Lees ook
nl
