literatuur

deBuren selecteert Maxime Garcia Diaz voor Europees festival Transpoesie

Al tien jaar introduceert Transpoesie interessante dichters uit heel Europa in Brussel, op het openbare vervoer en met bonte poëzieavonden. Het festival viert zo de meertaligheid rond de Europese Dag van de Talen (26 september). deBuren selecteerde dichter Maxime Garcia Diaz als Nederlandstalige deelnemer. Lees hier haar gedicht ‘hou op met in de honger wonen’.

Transpoesie is een jaarlijks poëzieproject dat plaatsvindt rond 26 september, de Europese Dag van de Talen. Gedichten van talentvolle dichters uit 26 landen en regio’s in Europa worden in deze periode geafficheerd in het Brusselse openbare vervoer in de originele taal en in Nederlandse, Franse en Engelse vertaling. De bijbehorende literaire Transpoesie-avonden zullen dit jaar digitaal plaatsvinden. Vlaams-Nederlands huis voor cultuur en debat deBuren selecteert ieder jaar de Nederlandse inzending en koos voor dichteres Maxime Garcia Diaz. Zij won in 2019 het Nederlands Kampioenschap poetry slam en ging dat jaar ook mee op schrijfresidentie met deBuren.

Op 14 oktober is Maxime Garcia Diaz virtueel te zien tijdens één van de Transpoesie-avonden. Dan zal zij ook het onderstaande gedichten voordragen.

hou op met in de honger wonen

slowly heating sweetened milk
to create a substance
similar to caramel.

Het lichaam begint te kloppen
misselijk zoals een carcinogeen hart
klopt of zoals Het holt zichzelf uit.
Het vult zichzelf traag met zwellende rook
en je voelt je als een kale boomtak reiken
om een wolk, of om een gitzwart maagdenvlies
te perforeren

hay lugares inhabitables.

(de bus rijdt over avenida 8 de octubre,
een oude man struikelt, je ademt als een zieke hond,
of een spijkerbroek gedragen door een meisje van elf
dat niet naar school wil)

el nombre del padre
la topografía del hambre

Het lichaam zwijgt. Het lichaam weigert
uit te ademen,
schuimbekt. Golven slaan
tegen het gehemelte: alsof er nog nooit iemand
in de zee gelegen heeft,
naar de wolken keek, en zei: dit is wat ik wil worden.
Dit wil ik zijn als het donker wordt.

(de bus rijdt over avenida italia, iemand mompelt iets
over kilocalorieën, een huid die haartjes groeit
om zichzelf warm te houden
tijdens een zelfgekozen winter)

no quiero comer

Je krult op als een garnaal of
het opkrullen — iets dat verrotten kan
en dan verkruimelen.
Je waant jezelf onkruid, beseft
dat dit ook een soort narcisme is.
Het lichaam begint
zichzelf te annuleren

~

ik wil mijn lichaam groot genoeg
krabbend aan de wolken,
mijn koningshoofd

het eten van zonnen
dan het eten van zonnestelsels
dan het eten van mensen
dan huid, dan haar, dan bloedvaten
en aderen
die ik tot zaadjes kauw
zodat ik ze kan planten
onder mijn oppervlakte.

hay lugares inhabitables.

ik wil mijn lichaam groot genoeg
om zonnen op te eten en weer
uit te kotsen, om verse religies
te scheppen boven een wc pot.
haha kijk mij verheerlijken.
verrukkelijk. vijf keer per dag.

gulzig eet ik as
om straks mijn veren uit te vouwen
om me voor te bereiden
op een herrijzenis

quiero que mi cuerpo tiemble como la tierra
no tengo ancestros
no tengo fuente
soy una cosa perforada y no tengo sombra

ik wil mijn lichaam levensgroot
als een jong huis, een oude woede
een atlantische oceaan. als een zon
die zichzelf zonnestelsel waant.
como una furia. como una violencia
als een lichaam.

~

most of the water
in the milk
evaporates
and the mix thickens.

in de zomer
kruipen er zachtaardige
spinnetjes in mijn mond
ze leggen eitjes
ze leggen uit
dat ze niet zoals vroeger zijn.
dat waren onze broers en zussen,
zeggen ze.

dat was ook mijn zusje, zeg ik
dat je hoorde huilen als een dier.
dat was ik niet
die gewelddadige mythe
die geboorte
in de mond van een geweer

Het label MARKTCORRUPTIE heeft het chapbook Artificielle van Maxime Garcia Diaz uitgebracht. Ze schreef dit lange gedicht tijdens de schrijfresidentie van deBuren in Parijs (zomer 2019).

• deBuren
• Europese dag van de talen
• Meertaligheid
• poëzie
• Transpoesie