De underdoglichamen van choreograaf Jan Martens

“Inconnu mais plus pour longtemps!”, zo voorspelde de Franse krant Le Monde in het voorjaar van 2015 enthousiast over choreograaf Jan Martens. Inmiddels is de internationale doorbraak van deze eenendertigjarige Vlaming inderdaad een feit. In korte tijd wist hij een indrukwekkend oeuvre op te bouwen – acht choreografieën in vijf jaar – waarmee hij de hele wereld rondreist, van Parijs tot Vancouver, van Zagreb tot Oslo, van Potsdam tot New York. Ook in Nederland en België veroverde Martens de harten en hoofden van publiek en critici. Zijn kracht? Martens streeft niet naar choreografische hoogstandjes, maar gaat consequent op zoek naar de mens achter de danser. In intieme en vaak minimalistisch uitgevoerde portretten daagt de choreograaf het publiek zowel intellectueel als emotioneel uit. Succesvol balanceert hij op de dunne lijn tussen abstractie en identificatie, tussen concept en emotie. Dat leverde Martens – naast lovende recensies en een indrukwekkende lijst speelplekken en (co)producenten – ook al enkele prijzen op. In 2013 won hij de Dansprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Brabant. In juli 2015 ontving hij de Charlotte Köhler Prijs (de aanmoedigingsprijs van het Prins Bernhard Cultuurfonds voor getalenteerde makers onder de 35 jaar), uitgereikt tijdens de Young Talent Awards in Amsterdam.