De theatraliteit van de macht. Over de videokunst van Koen Theys

Pastiche en parodie, het groteske, de tegenstellingen tussen “edele” en “populaire” kunst, de enscenering van de macht, de verscheurdheid van België: het zijn maar een paar terugkerende thema’s in de videokunst van Koen Theys (°1963).

De kunstenaar verdiept zich met veel gevoel voor humor in de massacultuur, speciaal in de uitwassen daarvan: mensen worden geteisterd door dictators die ze bejubelen, er heerst buitensporige samenhorigheid op politieke of andersoortige bijeenkomsten en men bezondigt zich aan overmatige en volstrekt nutteloze consumptie. Theys brengt het met veel gevoel voor humor in beeld op gigantische schermen die soms de allure aannemen van klassieke diptieken en triptieken, op andere momenten vormen ze monumentale vergezichten of juist close-ups. Maar altijd zijn het trefzekere interpretaties van onze samenleving, op een enigszins ironische en deels cabareteske toon.

Theys wordt “de pionier van de Belgische videokunst” genoemd, een epitheton dat wijst op de lamentabele toestand van waaruit hij zijn oeuvre al sinds de vroege jaren tachtig ontwikkelt. In die tijd werd video door de subsidiërende overheid – en misschien ook door het publiek – nog niet als een “kunstvorm” beschouwd. Voor een pionier was het dus lastig om zijn projecten gestalte te geven en te financieren, maar gedreven als hij is, richtte Theys met vrienden in Brussel Argos op. Dat centrum voor video en nieuwe media heeft nu een grote internationale renommee, terwijl het aanvankelijk een heel bescheiden onderdak vond in de keuken van Koen Theys’ broer Frank.