kunst
De terreur van de lach: eenzaamheid in de film
Ondanks – of misschien juist dankzij – onze constante connectie via allerlei schermen blijkt eenzaamheid een groeiend probleem. Dat wordt nog duidelijker in tijden van mondkapjes, afstand en isolatie. Hoe maak je dat probleem bespreekbaar? Helpt het om eenzaamheid een gezicht te geven? Hoe dan? Die vragen komen aan bod in het interdisciplinaire onderzoeksproject Monáx, waarvan deze tekst een onderdeel is. Filmjournaliste Karin Wolfs heeft het over de lach, die als sociaal wenselijk verschijnsel het toonbeeld van geluk is. Maar wat als die lach niet vol te houden is en het gezicht wordt van eenzaamheid, te midden van anderen?
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Aanmelden