Volgens journalist Huib Modderkolk nemen de Belgische en Nederlandse overheden veel te weinig beschermende maatregelen tegen digitale hacks en sabotages. Hoe vermijd je dat de hele winkel platgaat?
Meer dan vijf jaar lang heeft Huib Modderkolk, die schrijft voor een aantal Nederlandse kwaliteitskranten, zich verdiept in de wereld van cyberaanvallen en cyberhacks door particulieren (vaak vereenzaamde jongens), door schurken, door schurken in opdracht van overheden en door overheden zelf (politie en veiligheidsdiensten). In zijn boek Het is oorlog maar niemand die het ziet schetst Modderkolk boeiende portretten van al die actoren en van hun gangbare technieken om te hacken en te saboteren, of om hacks en sabotages op te sporen.
Maar wat volgens Modderkolk veel te weinig gebeurt, is “het beschermen tegen hacks en sabotages”, zodat schandalen en rampen blijven gebeuren, ook in Nederland en België. “The problem of the many hands”, noemt Modderkolk dat. Op beleidsniveau pompt iedereen geld in digitale ontwikkeling, maar niemand investeert even fors in beveiliging van die digitale infrastructuur – iedereen hoopt dat “de anderen” dat wel zullen doen.