De Franse Nederlanden
samenleving
De bieren van Nord-Pas-de-Calais zijn helemaal terug
Door het aantreden van een nieuwe generatie brouwers met de nodige durf zijn de bieren van Nord – Pas-de-Calais weer helemaal terug van weggeweest. En dat geldt voor de hele keten.
Maar liefst zesentwintig Noord-Franse bieren werden in februari laatstleden op het algemeen landbouwconcours van het jongste Parijse Landbouwsalon gelauwerd. Zoveel onderscheidingen had de regio al sinds 2013 niet meer gekregen. Zeven bieren haalden goud: onder meer ‘Choulette ambrée’, ‘Bracine Amber ale’, ‘L’Enfer du Nord’, ‘D Day Blonde’ en ‘Goudale Blonde’… De brouwers hebben nu een puik marketingargument om op hun etiketten te kleven en kunnen zich even op de borst kloppen.
Dat is hun gegund, want de branche is uit een diep dal geklommen. De (vroegere) regio Nord - Pas-de-Calais was altijd al een land van brouwers. Voor wijngaarden is hier geen zon genoeg, maar de grond is vruchtbaar en grondwater ruim voorhanden, zodat gierst en hop goed gedijden. Begin twintigste eeuw telde de regio bijna tweeduizend brouwerijen. Het ging vaak om kleine brouwateliers, in boerderijen bijvoorbeeld, die hun hooggegist bier in de directe omgeving aan de man brachten. Helaas betekenden de twee wereldoorlogen en de naoorlogse bloeiperiode het einde van deze ambachtelijke productie: verwoeste brouwerijen werden niet heropgebouwd, er was schaarste aan goede grondstoffen en door de ontwikkeling van pasteurisatie en industriële koelketens boette thuisgebrouwen bier geleidelijk aan smaak in. Tegelijk begon frisdrank aan zijn grote opmars als dorstlesser. Aan tafel stond het veel beter om een fles wijn te ontkurken.
Verder lezen?
Dit is een artikel waarvoor je moet betalen. Koop dit artikel of neem een abonnement om toegang te hebben tot alle verhalen van de lage landen.
Reactie plaatsen
Een boeiend artikel, dat ook voor een (Belgische) immigrant in Noord-Frankrijk heel leerzaam (en drinkbaar!) is.
Met twee verrassingen.
(1) De Noord-Amerikaanse origine van de bierverbetering. Met enig (Belgisch) chauvinisme dacht ik dat de evolutie die zich in België eind jaren 70, begin jaren 80 had ingezet over de grens was gerold. Blijkbaar is dat niet het geval. Met dus die vraag of de Noord-Amerikaanse invloed ook in België heeft gespeeld.
(2) De afwezigheid van Interbrew (of zijn voorgangers, of Stella Artois), naast Heineken, in de historische verarming van het bieraanbod, met het verhaal van Motte-Cordonnier in Armentières. Voor zover ik weet (maar misschien vergis ik me), eerst een belangrijke brouwerij van Noord-Frans(e) bier(en), daarna een brouwerij van Belgisch bier, dan een verdeelcentrum van Belgisch bier, en dan niets meer.
Voor de REDACTIE:
Jammer dat het artikel voor publicatie niet nagelezen werd:
(1) "direkte"
(2) "lokaal verankering"
(3) "(zie kaderartikel morgen)"
Aanmelden