De beweeglijkheid van de zoutzuil. Enkele beschouwingen over de romans van Monika van Paemel

Het beeld van de zoutzuil vat een belangrijk thema in het werk van Monika van Paemel samen: wie te veel in het verleden verwijlt en de toekomst uit het oog verliest, wordt onverbiddelijk geparalyseerd en kan zich nog slechts met onnoemelijk veel moeite uit dat immobilisme bevrijden. In haar romans heeft de schrijfster voortdurend geprobeerd het blikveld in de achteruitkijkspiegel te achterhalen, te verklaren en vast te leggen, zonder evenwel de perspectieven ervan uit te sluiten. Het werk van Van Paemel behoort tot een heel specifieke soort: de autobiografisch geïnspireerde schriftuur. De centrale thematiek in haar eerste werk is die van de creatieve vrouw waarvan ze tegelijk ook afstand tracht te nemen. In haar latere werk, met name in \De vermaledijde vaders\", wijzigt zich dit: ze is de krijgshaftige en sierlijke vrouw die voortaan voor haar rebellie een concrete tegenstander heeft: de wereld van de \"heren\". Dit boek is een creatieve 'tour de force' die door zijn intrinsieke waarde boven de gewone belijdenisliteratuur uitstijgt en een universele betekenis krijgt."