NL
Nu het jaar op zijn einde loopt, bundelen we de tien beste stukken van 2022 over literatuur.
Anjet Daanje wint de Boekenbon Literatuurprijs met ‘Het lied van ooievaar en dromedaris’
© Hen Veenstra
Anjet Daanjes tiende, ruim zeshonderd pagina’s tellende roman is een royaal boek: elf verhalen die perfect op zichzelf kunnen staan. Het zijn intense thrillers die stuk voor stuk gaan over spiegeling en gemis, over de tijdloze tegenstrijdigheid tussen eigen perspectief en overgave aan iets groters. Origineel en razendknap uitgewerkt. En dan is er nog het postmoderne spel met de zusjes Brontë.
Het lied van ooievaar en dromedaris is bekroond met de Boekenbon Literatuurprijs. Lees hier een overzicht van bekroonde schrijvers in 2022
‘Poëzie is mijn adem’: in memoriam Remco Campert
Dit jaar overleed dichter, schrijver en columnist Remco Campert op 92-jarige leeftijd. De Nederlandstalige literatuur verloor een virtuoos auteur en een van haar meest geliefde schrijvers.
De schrijver als colporteur
© Facebook Ernest van der Kwast
Schrijver ben je allang niet meer alleen door boeken te maken: je moet er ook de boer mee op. Meer dan ooit is de auteur een publieke figuur die zijn gezicht moet laten zien op scholen, bij conferenties en in televisieprogramma’s. Blijft er nog wel genoeg tijd over om te schrijven? Of horen al die uitstapjes onherroepelijk bij het auteurschap? Schrijfster Anne van den Dool deelt haar eigen ervaringen en die van twee collega’s.
Column Thomas Heerma van Voss: De schrijver gaat bowlen
© Benjamin Faust / Das Mag
In zijn jongste boek staat een verhaal waarin twee personages gaan bowlen. En dus stuurde Thomas Heerma van Voss’ uitgeverij hem met een groepje lezers naar een bowlinghal.
Lees hier alle columns van Thomas Heerma van Voss
Klimaatdichters zoeken toekomst in het verleden
© Stefaan Temmerman
Tweehonderd Nederlandstalige dichters zijn verenigd onder de noemer ‘Klimaatdichters’. Ze pleiten voor een omwenteling. Het klimaat duikt ook al geruime tijd op in individuele dichtbundels, en zeker de laatste jaren zijn de titels die het thema aanraken amper bij te houden. Een poging tot definitie en ordening.
Lisa Weeda wint de Bronzen Uil 2022 voor haar debuut ‘Aleksandra’
© Geert Snoeijen
Lisa Weeda dook de afgelopen weken in Nederlandse media op als expert over de oorlog in Oekraïne. Dat heeft alles te maken met haar uitstekende debuutroman Aleksandra, die het verhaal vertelt van een verscheurde Kozakkenfamilie.
Lees alle debuutbesprekingen in de reeks De Eerste Keer
De engel die pijn komt brengen: het confronterende oeuvre van Arnon Grunberg
© Merlijn Doomernik
Dit jaar ontving Arnon Grunberg zowel de prestigieuze P.C. Hooft-prijs als de Johannes Vermeer Prijs. In zijn proza verenigt de schrijver gruwel en tederheid, en vermengt hij satire met oprechtheid. Hij daagt de lezer uit door een confronterende wereld te scheppen waarin personages bezwijken aan onderdrukkende systemen. Zelf noemt Grunberg de grondtoon van zijn oeuvre ‘doorleefde wanhoop’. Portret van een productieve schrijver met een missiedrang.
Een kleine verhandeling over humor in de literatuur
© Rijksmuseum, Amsterdam
Humor? Dat is iets voor twijfelaars, voor mensen die het ook niet allemaal weten, en bereid zijn dat onder ogen te zien, schrijft Rob van Essen. Lachen werkt bevrijdend, heet het dan. Maar waar bevrijdt de lach ons nu precies van?
Dit artikel komt uit ons nummer met als thema ‘De slag om de lach’.
Annette Portegies schreef de biografie van Maurice Gilliams, de dichter die zichzelf kwelde
© Collectie Letterenhuis, Antwerpen
De langverwachte Maurice Gilliams-biografie door Annette Portegies is een prikkelend, rijkelijk geïllustreerd en helder verhaal over een lijdende, door jeugdtrauma getekende auteur. De literatuur was voor Gilliams een toevluchtsoord, een safe space voor verwerking en zelfanalyse.
In jouw schoenen, in mijn hoofd: hoe verhouden literatuur en empathie zich tot elkaar?
© Uitgeverij Podium
Het is vaste prik in pleidooien voor het belang van literatuur: lezen verhoogt onze empathie, en maakt van ons betere mensen. Maar klopt die stelling wel, vraagt hoogleraar Nederlandse literatuur Lut Missinne zich af. En hoe werkt empathie in literaire teksten dan precies?
nl
