Achttien jonge Vlaamse en Nederlandse auteurs lieten zich inspireren door zeventiende-eeuwse artefacten uit het Rijksmuseum vanuit de vraag: welke eurekamomenten zie je als je naar deze voorwerpen kijkt? Benjamin De Roover liet zich inspireren door de boekenkist waarin Hugo de Groot uit gevangenschap ontsnapte in de vroege zeventiende eeuw. ‘laat mijn botten niet bleek klingelen als rijksdaalders in deze kist’

Anoniem, Boekenkist van Hugo de Groot, ca. 1600 - ca. 1615 © Rijksmuseum, Amsterdam

De vlucht van Hugo Grotius

Maria, mijn listig eilanddier
het duister in de kist doet mijn ogen bloeden

het bloed vloeit in de houtkieren, zand
en zwarte mieren, ze wroeten in mijn borst als Maurits’ harde hand

toch droom ik oceanen, in mijn boek ooit vrijverklaard
ze schitteren hallucinogeen, onbegrensd als geesten

nu erachter de enigmatische rode gloed
van woekerende eureka's oprijst

Maria, ruik je de rook met het gezicht van een veroveraar?

we droomden samen een kleine droom van een gouden wereld
nu ligt mijn figuur bar en gebroken

ik ben een stomme kleipop door God neergeworpen
mijn ideeën, dwaalroutes waar spookschepen varen

Maria, zon, verlossing
laat mijn botten niet bleek klingelen als rijksdaalders in deze kist

herontdek mij

jouw gezicht, ik zie het, het is het bloemblad
temidden het manuscript
temidden mijn wonderkindgeheugen, donkerend
spreekt angst alleen in de moedertaal